شاخص خوشی

از امام رضا به روایت از امیرالمؤمنین به روایت از پیامبر اکرم (صلوات الله علیهم اجمعین) روایت است:

«لاَ تَزَالُ أُمَّتِی بِخَیْرٍ ما»

پیوسته امت من در خیر و خوشی باشند ما دامی که این صفات را دارند:

«تَحَابُّوا» به یک دیگر محبت می‌کنند.

«وَ أَدَّوُا اَلْأَمَانَةَ» امانت داری می‌کنند.

«وَ اِجْتَنَبُوا اَلْحَرَامَ» از حرام دوری می‌کنند.

«وَ أَقْرَوُا اَلضَّیْفَ» میهمان نوازی می‌کنند.

«وَ أَقَامُوا اَلصَّلاَةَ» نماز را برپا می‌دارند.

«وَ آتَوُا اَلزَّکَاةَ» زکات دهند.

«فَإِذَا لَمْ یَفْعَلُوا ذَلِکَ اُبْتُلُوا بِالْقَحْطِ وَ اَلسِّنِینَ»

اگر این چنین نباشند به قحطی و خشکسالی مبتلا می‌شوند.

....

با توجه به دیگر روایات تک تک این امور مایه برکت در زندگی فردی و اجتماعی هستند. کسانی که مسائل فرهنگی_دینی و اقتصادی را کاملا جدا از هم می‌بینند یا هنر کنند ارتباطات این مسائل را از نگاه تاثیرات مادی تحلیل می‌کنند این روایات جایی در برنامه ریزی آنها ندارد.

خوشی را مساوی شاخص رفاه برای غربی‌ها بگیرید، در روایت می‌گوید این پارامترها مهم‌ترین عوامل موثر برای افزایش شاخص رفاه در جامعه است.

اقامه صلوة و میهمان نوازی و محبت به یکدیگر و... موجب افزایش رفاه (خوشی) جامعه است.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

امیدوار کننده‌ترین آیه قرآن

در روایت از امیرالمؤمنین علیه السلام است:

رسول اللّه فرمود: روز قیامت من در موقف شفاعت مى‌ایستم، و آن قدر گنهکاران را شفاعت کنم، که خداوند گوید:

«أَ رَضِیْتَ یا مُحَمَّدُ؟!»: اى محمّد آیا راضى شدى؟!

من مى گویم: رَضِیْتُ، رَضِیْتُ: راضى شدم، راضى شدم!

آن گاه، امیرمؤمنان(علیه السلام) رو به جمعى از اهل کوفه کرده، افزود: شما معتقدید: امید بخش‌ترین آیات قرآن آیه: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّه»[۱] است.

گفتند: آرى، ما چنین مى‌گوئیم!

حضرت فرمودند: ولى ما اهل بیت مى‌گوئیم: امیدبخش‌ترین آیات قرآن، آیه «وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى»  است.

.....

[۱] آیه ۵۳ سوره مبارکه زمر:

اى کسانى که نسبت به خود زیاده روى کرده‌اید از رحمت خدا نومید نشوید.

.....

ان شاء الله همانطور که خداوند قلب حضرت را بر ما مهربان نموده است، قلب ما را نیز نسبت به حضرت و اهل بیتشان و محبینشان مهربان کند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

کاری که از دستت می آید

آیا فرار کردن به سمت دربی که قفل است، عاقلانه است؟!

در داستان یوسف علیه السلام وقتی زلیخا با عشوه‌گری از یوسف تقاضای رابطه داشت و یوسف از او پرهیز می‌کرد، زلیخا به بهانه‌ای یوسف را به اتاقی فرستاد و درب‌های اتاق را بست.

طبق گزارش قرآن اتاق چندین درب دارد و قاعدتا زلیخا اتاقی را انتخاب نمی‌کند که چندین درب عرضی داشته باشد بلکه برای حفظ جوانب ایمنی و آرامش خاطر خودش و یوسف اتاقی را انتخاب می‌کند که درب‌های آن طولی است.

زلیخا یکی یکی درب‌های پشت سرهم را قفل کرد و وارد اتاق شد و به یوسف علیه السلام گفت: «من برای تو خود را آماده کرده‌ام.»

👈 «وَرَاوَدَتْهُ الَّتِی هُوَ فِی بَیْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَیْتَ لَکَ ۚ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ»

یوسف (علیه السلام) گفت: به خدا پناه می‌برم و تنها کاری که در آن مخمصه به ذهن او رسید این بود که به سمت درب فرار کند. می‌دانست درب‌ها قفل است ولی نمی‌توان هم هیچ کاری نکرد اینقدر از دست من برمی‌آید که به سمت درب فرار کنم.

«وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِیصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَیَا سَیِّدَهَا لَدَى الْبَابِ»

یوسف به سمت درب فرار کرد و زلیخا هم پشت سرش و پیراهن یوسف را گرفت و یقه او پاره شد.

وقتی یوسف به درب‌ها رسید، آن‌ها یکی یکی پشت سر هم باز شدند، تا در آستانه درب آخر، شوهر زلیخا با صحنه فرار یوسف روبرو می‌شود.

در مسیر طاعت خدا بن بست وجود ندارد، باید راه افتاد حرکت کرد، نمی‌شود گفت: چون پیش روی خود راه بازی نمی‌بینم، پس دست روی دست می‌گذارم!

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

تنبلی و سنت خداوند

سنت خداوند است که بدون کار خبری از مزد نیست، خدا بساط تنبلی و بی‌کاری را جمع کرده است.

هرکس مزد می‌خواهد باید توان خود را به میدان بیاورد، باید آنچه می‌توان را انجام داد، مهم نیست چقدر توان داریم، مهم این است که همان را به میدان بیاوریم، بقیه‌اش با خداست.

مریم (سلام الله علیها) بعد از زایمان تنها و آن حال بد روحی از اینکه نمی‌دانست چه پاسخی به مردم دهد و چه کند، گرسنه و خسته پای درخت خرما رسید.

می‌شد بادی بوزد و خرما در دامن مریم (سلام الله علیها) بریزد، اما نه! خداوند تبارک و تعالی می‌گوید با همان توانی که داری درخت خرما را یک تکانی بده، درخت خرما با آن عظمت و محکمی از ضربه مریم (سلام الله علیها) با آن حال چه تاثیری می‌خواست بگیرد؟! اما خداوند می‌خواهد همین مقدار را که می‌تواند به صحنه بیاورد.

«وَهُزِّیٓ إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا»

و تنه خرما را به سوی خود حرکت ده تا برایت خرمای تازه و چیده بریزد.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

بر من منت نگذارید

از جمله آفت‌هایی که انسان بعد از عمل دچارش می‌شود عجب پیدا کردن است. چون فکر می‌کنیم توفیق و توان عمل از خودمان بوده و خداوند هم کارش لنگ ما بوده و به ما نیاز داشته‌، حالا عجب می‌گیریم! و بر سر خداوند منت می‌گذاریم که دیدی ما برایت این‌کار را کردیم! خدایا من این کار را کردم تو هم این کار را بکن! طلبکاریم، احساس می‌کنیم حالا پیش خدا آبرویی داریم که می‌توانیم از حساب خودمان «من دون الله» پیش خدا چک بکشیم!

«یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا ۖ قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُمْ ۖ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ»

از اینکه اسلام آورده‌اند بر تو منت می‌گذارند؛ بگو: اگر [در ادعای مؤمن بودن‌] راستگویید، بر من از اسلام آوردن خود منت نگذارید، بلکه خداست که با هدایت شما به ایمان بر شما منت دارد.

....

هر وقت عمل خوبی انجام دادیم بلافاصله باید از خداوند تشکر کنیم که به مای بی‌لیاقت توفیق داد عملی در راه او انجام دهیم، او که کار خودش را به تعبیر روایات حتی «بالرَّجُلِ الْفَاجِر» پیش‌ می‌برد، حالا بر ما منت گذاشته و ما را در برنامه خودش بکار گرفته تا بی‌کار نباشیم و حس مفید بودن داشته باشیم، از خداوند تبارک و تعالی بخواهیم منتی که بر ما نهاده را تمام کند و به  کار ما برکت دهد.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

زندگی سخت

در ادبیات عرب تقدیم‌ ما حَقهُ‌ التأخیرُ مفید حصر است. یعنی چیزی که در حالت عادی باید مؤخر باشد، اگر مقدم شد، فایده‌اش حصر معنا در آن چیز است، مثلا: «نعبدک» یعنی تو را می‌پرستیم اما با تبدیل شدن ضمیر متصل«ک» و به ضمیر منفصل «ایاک» و مقدم شدن آن: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» یعنی فقط تو را می‌پرستیم و غیر تو را نمی‌پرستیم.

همینطور «تطمئن القلوب بذکر الله» یعنی قلب با ذکر خدا آرام می‌شود اما

«أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»(الرعد:۲۸) یعنی بدانید فقط با یاد خدا قلب آرامش می‌گیرد و با غیر آن خیر.

وقتی به اینکه خدای بی‌نهایت و عالم مطلق و قادر مطلق و حی مطلق، هم هست و هم می‌بیند و هم می‌داند و می‌تواند و همه توانستن‌ها از اوست، توجه کنیم، دیگر غصه هیچ شرایطی را نمی‌خوریم. خودمان هم اگر کم کاری کرده‌ایم حالا پشیمانیم و رو به خدا آورده‌ایم و او جبار (بسیار جبران کننده) است، از حالا تلاشمان را با توکل بر خدا می‌کنیم.

اما اگر از خدا رو برگردانیم به کجا و چه کسی تکیه کنیم؟! به انسان‌های ضعیف، بخیل، ناآگاه و ناتوان و فانی رو بیاوریم و زندگی خود را بدون پشتوانه مستحکم و تلخ کنیم؟!

👈 «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَىٰ»

هرکس از یاد من روى بگرداند، بى‌تردید زندگى سختى خواهد داشت و روز رستاخیز نابینا محشورش مى‌کنیم.

تجارت بی کسادی: تجارت لن تبور

بار - یبور از ریشه (ب و ر) به معنی کساد و بی‌رونقی است اما نه کساد شدن معمولی بلکه کساد شدنی که جنس شما روی دستت می‌ماند و فاسد می‌شود.

تجارت با خداوند در قرآن به تجارت «لن تبور» تعبیر شده است، تجارتی که هیچ وقت به کسادی و بی‌رونقی که لنگ بمانی و سرمایه‌ات از دست برود، منجر نمی‌شود، قید هم نمی‌زند که فقط سودت در آخرت است بلکه اطلاق کلام دنیا را هم شامل است.

بارها از کسانی که انفاق کرده‌اند و نذری داده‌اند شنیده‌ام که می‌گویند هیچ وقت احساس نکردیم به واسطه انفاق لنگ شدیم و ضرر کردیم. البته اگر محدودیت دنیا و میدان امتحان الهی نبود همیشه فقط سود بود ولی باید باب امتحان باز باشد و حداقل این است که سرمایه‌ات در دنیا از دست نمی‌رود.

برخی بالاتر از پول و کالا را با خدا معامله می‌کنند، جوانی و عمر خود را روی میز معامله با خدا می‌گذارند و باز ضرر نمی‌کنند.

تا این حرف‌ها را می‌زنی یک عده‌ای ناراحت می‌‌شوند و می‌گویند خیلی‌ها هم معامله کردند و ضرر کردند.

اما آن قلیلی که ما فکر می‌کنیم ضرر کرده‌اند دو دسته‌اند:

برخی خیلی خاص هستند و خودشان پاداش این دنیا را نمی‌خواهند و راضی هستند به این طور معامله. می‌گفت: من اولش برای امام حسین(ع) خرج می‌دادم تا نفعی کنم، حالا دنبال ضرر کردن هستم.

برخی هم فیلم معامله را بازی می‌کنند، اسم و ظاهر خود را روی میز معامله گذاشته‌اند ولی داخلش خالی است، باطن ندارد، جنسشان پوک است، مغز ندارد، زحمت و تلاش خود را نیاورده‌اند، تنبلی و ادعا را فقط آورده‌اند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

راه بازگشت باز است

فرعون و فرعونیان کسانی بودند که فقط یک بخش جنایت آنها را قرآن به این شکل توصیف می‌کند:

«وَإِذْ نَجَّیْنَاکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوٓءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَآءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَآءَکُمْ...»

آنان که همواره شما را به سخت‌ترین صورت شکنجه می‌کردند، پسران شما را سر می‌بریدند و زنان شما را [برای بیگاری و کنیزی‌] زنده می‌گذاشتند.

(این جنایت مربوط به زمان قبل از تولد موسی(ع) و نوزادی او است)

ما هر گناهی که انجام داده باشیم از فرعون و فرعونیان که بدتر نیستیم! اما خداوند برای فرعون و اطرافیانش هم برنامه هدایت اختصاصی دارد.

«ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآیَاتِنَآ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ» (اعراف:۱۰۳)

هیچ وقت خدا هیچ بنده‌ای را محروم نمی‌کند این ما هستیم که از خدا ناامید می‌شویم و فکر می‌کنیم به خاطر گناهانمان دیگر خدا ما را رها کرده است.

این ما هستیم که خودمان را محروم می‌کنیم و فکر می‌کنیم دیگر نمی‌شود و خدا ما را راه نمی‌دهد.

در حالی که خدا برنامه هدایتش را از فرعون هم محروم نمی‌کند و موسی(ع) را که به سوی فرعون می‌فرستد، می‌گوید موسی با او آرام سخن بگو (نفسش را تحریک نکن)، بگذار راه برگشت بر رویش باز باشد، شاید متذکر شد و خشوع کرد.

👈 «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَىٰ»

این آیات دو درس دارد:

یکی برای آنهایی که می‌خواهند به سوی خدا برگردند تا بدانند هیچ وقت برای بازگشت دیر نیست حتی اگر فرعون و قاتل باشی.

یکی برای مبلغان که از هیچ کس ناامید نباشند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

نگاه ما به حیوانات چگونه است؟!

نگاه ما به حیوانات چگونه است؟! خیلی‌ها تصورشان از حیوانات یک موجود بی‌شعور است! اما آنها هم عین ما دوست و رفیق و ازدواج و محبت و گفتگو و... دارند.

چیزی شبیه انیمیشن‌هایی که در مورد حیوانات دیده‌ایم. دوستی می‌گفت در این عالم خر و گاو و پرنده و خلاصه همه موحد هستند و فقط این انسان و جن هستند که فکر می‌کنند عقل کل هستند و غیر موحد می‌شوند!

قرآن می‌گوید حیوانات و پرندگان همه امت‌هایی مثل شما هستند.

«وَمَا مِنْ دَآبَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا طَآئِرٍ یَطِیرُ بِجَنَاحَیْهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمْثَالُکُمْ ۚ ...» (انعام-۳۸)

در آیات دیگری می‌گوید این حیوانات هم مثل ما محشور می‌شوند و حتی آنها هم پایان کارشان این دنیا نیست.

«وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ» (تکویر-۵)

«وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً ۖ کُلٌّ لَهُٓ أَوَّابٌ» (ص-۵)

و پرندگان به طور دسته‌جمعی همه محشور می‌شوند و بسیار رجوع‌کننده به حق و به شدت متوجه خدا بودند.

 

در این فیلم مشاهده می‌کنیم که کوسه‌ای لاکپشتی که تنابی دور گردن او گیر کرده است را به داخل کشتی می‌اندازد تا آن را انسان‌ها به او کمک کنند.
دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 11 ثانیه

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

همیشه دشمن داریم

در عالم ما یک پرونده از آنچه هست و آنچه می‌شود داریم، یک پرونده هم از آنچه باید بکنیم. پرونده اول با خداوند است و دومی با ما.

یکی از چیزهایی که در پرونده خداوند همیشه ثابت است، وجود یک دشمن برای مؤمنین است. خداوند می‌گوید:

«وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیَاطِینَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ» (انعام:۱۱۲)

و این گونه برای هر پیامبری دشمنانی از شیاطین انس و جن قرار دادیم.

تا وقتی دو گرایش مختلف و درگیری نباشد، حرکت معنا نمی‌یابد، تا یک درگیری و تعارضی نباشد، سختی و گذشت و صبر و رشد یافتن با عبور از سختی معنا نمی‌یابد.

اگر دنیا و مظاهر جذابش نبود که پشت کردن به آنها برای خداوند ارزشی نداشت. پس این نظام ربوبیت خداوند است که حکم می‌کند سختی و دشمنی و درگیری برای ما باشد تا رشد کنیم.

ناظر به این اراده الهی، پرونده ما نیز باز می‌شود، چه باید کرد با ماست و چه هست و چه می‌شود با خداوند است.

برخی می‌گویند خب دشمنی و سختی و ظلم هست دیگر، خودت هم می‌گویی کار خداست پس آن را بپذیریم و با آن کنار بیاییم!

بله بپذیریم که هست و از بودنش غافل و مضطرب نشویم اما توجه داشته باشیم که خداوند اینها را گذاشته است تا ما بر آنها غالب شویم و رشد کنیم، از سختی‌ها بگذریم و دشمن را به زانو دربیاوریم و شاهد شویم.

👈 «إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَآءَ ۗ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ» (آل‌عمران:۱۴۰)

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.