در آیات قرآن کریم، در برخی آیات می‌گوید: جهنمیان را کور و لال و کر محشور می‌کنیم.
👈 «وَنَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْیًا وَ بُکْمًا وَ صُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ»(الاسراء:۹۷)
اما در آیاتی دیگر از سخن گفتن جهنمیان با یکدیگر و دیدن عذاب‌های جهنم، می‌گوید:
👈 «وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ» (ص:۶۲)
می‌گویند: ما را چه شده که افرادی که از اشرارشان می‌شمردیم را نمی‌بینیم.
👈 «أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ»(ص:۶۳)
آیا ما آنان را به ناحق به مسخره گرفتیم [و اکنون در بهشت جای دارند] یا [در دوزخ‌اند و] دیدگان ما به آنان نمی‌افتد؟!
📌وجه جمع این دو گزارش متفاوت این است که جهنم دار عذاب است و وجوه رحمت از جهنمیان به دور است. برخی عذاب‌ها به افراد خاصی اختصاص دارد و برخی عمومی است، مثلا در روایات است که موقعیت برخی از مؤمنین در بهشت را به جهنمیان نشان می‌دهند و این خودش حسرتی بیشتر بر دل آنان است.
یکی از وجوه عمومی عذاب در جهنم بی‌اطلاعی و گمراهی است، یعنی جهنمیان کور و لال و کر هستند آنجا که مایه رحمت است و بینا و گویا و شنوا هستند آنجا که مایه عذابشان است و این ادامه راهی است که در دنیا آغاز کردند.
خداوندا به برکت و حق اهل بیت (علیهم السلام) در دنیا و آخرت ما را نسبت به آنچه مایه عذاب است کور و لال و کر کن و به آنچه مایه رحمتت است، بینا و گویا و شنوا کن.🤲
