کلام امیرالمومنین علی علیه‌السلام در مورد آخر الزمان:
«وَ ذلِکَ زَمانٌ لایَنْجُو فیه اِلاّ کُلُّ مُؤْمِن نُوَمَة»
و آن (آخر الزمان) زمانی است که در آن نجات نمی‌‌یابد مگر مؤمنی که گمنام است.
«اِنْ شَهِدَ لَمْ یُعْرَفْ وَ اِنْ غابَ لَمْ یُفْتَقَدْ.»
اگر در بین مردم حضور داشته باشد، شناخته نشود، و اگر غایب باشد، از او جستجو نکنند.
«اُولئِکَ مَصابیحُ الْهُدى، وَاَعْلامُ السُّرى»
آنان چراغ هدایت و نشانه‌های روشن برای روندگان در عرصه‌ی ظلمت‌اند.
«لَیْسُوا بِالْمَساییحِ وَ لاَ الْمَذاییعِ الْبُذُرِ»
سخن‌چین و فتنه‌گر و فاش‌کننده‌ی زشتی‌‌ها و لغوگو نیستند.
«اُولئِکَ یَفْتَحُ اللّهُ لَهُمْ اَبْوابَ رَحْمَتِهِ، وَیَکْشِفُ عَنْهُمْ ضَرّاءَ نِقْمَتِهِ»
آنان مردمی هستند که خداوند ابواب رحمتش را به روی آنان باز می‌‌گشاید و رنج و سختی را از آنان برطرف می‌‌سازد.
(خطبه ۱۰۳ نهج البلاغه)
.....
این کلام در مقام بیان اصل بودن طلب گم‌نامی و مطرح نکردن خود برای همه قشرها است اما از این اصل موارد نادری استثناء می‌شود مثل جایی که یوسف پیامبر خود را به عزیز مصر برای خدمت معرفی کرد.
«قَالَ اجْعَلْنِی عَلَىٰ خَزَآئِنِ الْأَرْضِ ۖ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ» (یوسف:۵۵)
یوسف گفت: مرا سرپرست خزانه‌های این سرزمین قرار ده؛ زیرا من نگهبان دانایی هستم.