در فرازهایی از یکی از خطبه‌های حضرت امیر در نهج البلاغه، حضرت می‌فرمایند خوراک من دو قرص نان بیشتر نیست و ادامه می‌دهند:
👈 «فَمَا خُلِقْتُ لِیَشْغَلَنِی أَکْلُ اَلطَّیِّبَاتِ کَالْبَهِیمَةِ اَلْمَرْبُوطَةِ هَمُّهَا عَلَفُهَا...»
مرا براى آن نیافریده‌اند که غذاهاى لذیذ و دلپذیر به خود مشغولم دارد، چون چارپایان در آغل بسته که همه هدفشان نشخوار علف است، ...
در ادامه حضرت می‌گویند: مثل این است که می‌شنوم برخی می‌گویند:
اگر قوت پسر ابوطالب چنین است، ضعف او را زمینگیر می‌کرد و نمی‌توانست با پهلوانان و شجاعان جنگ کند.
حضرت برای پاسخ به این گمان می‌فرمایند:
👈 «أَلَا وَ إِنَّ اَلشَّجَرَةَ اَلْبَرِّیَّةَ أَصْلَبُ عُوداً وَ اَلرَّوَاتِعَ اَلْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً وَ اَلنَّابِتَاتِ اَلْعِذْیَةَ أَقْوَى وَقُوداً وَ أَبْطَأُ خُمُوداً»
بدانید، که آن درخت که در بیابان‌ها پرورش یافته، چوبى سخت‌تر دارد و بوته‌هاى سرسبز و لطیف، پوستى بس نازک. آرى، درختان بیابانى را به هنگام سوختن، شعله نیرومندتر باشد و آتش بیشتر.
....
کلام حضرت در تاثیر تحمل سختی و ترک نازپروردگی فقط در مورد اصلاح بدن انسان نیست، بلکه روح انسان نیز اگر با سختی و محدودیت‌ها مواجه شود، رشد می‌کند.
در تربیت نفس باید طعم سختی و محدودیت را چشید، بدن انسان نیز اگر عادت به راحتی و برخورداری و پرخوری کند، می‌شود ماشین دفع!
روزه برای اصلاح بدن و روح، تمرینی لازم از چشیدن طعم محدودیت است.
لینک مطلب در کانال آیات و روایات کاربردی 👇