در حکمت‌های نقل شده از لقمان حکیم آمده است، لقمان به فرزندش می‌گوید: ای پسرم، هفت هزار حکمت فرا گرفتی، پس چهار حکمت آن را حفظ کن و همراه من به بهشت بیا.
معلوم می‌شود این چهار حکمت مخ همه اندرزها است.
یکی از این چهار حکمت این است:
👈 «وَ أَخْلِصِ الْعَمَلَ فَإِنَّ النَّاقِدَ بَصِیر»
عملت را خالص کن چرا که آنکه نقد کننده است آگاه است.
آن چهار حکمت منقول از لقمان در روایتی قدسی نیز با اضافاتی آمده است:
👈 «وَ قالَ تَعالى: یَابْنَ آدَمَ! اَکْثِرْ مِنَ الزّادِ اِلى طَریقٍ بَعیدٍ، وَ خَفِّفِ الْحَمْلَ فَالصِّراطُ دَقیقٌ، وَ اَخْلِصِ الْعَمَلَ فَاِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ، وَاَخِّرْ نَوْمَکَ اِلَى القُبُورِ وَفَخْرَکَ اِلىَ المیزانِ وَ لَذّاتِکَ اِلَى الجَنَّةِ، وَ کُنْ لى، اَکُنْ لَکَ.»
خداوند متعال فرمود: اى فرزند آدم! براى راهى طولانى توشه بسیار برگیر و بار خود را سبک کن، چرا که راه، باریک است. و کار و عمل را خالص ساز، چرا که ارزیاب، بیناست. و خواب خود را براى قبر نگهدار و افتخار خویش را براى میزان و لذّت هاى خود را براى بهشت. و براى من باش، تا براى تو باشم.
.....
پی‌نوشت:
در دستگاه کریم قاعدتا نباید خیلی مو را از ماست بکشند! اما با توجه به آیات و روایات در دستگاه خداوند ذره ذره خطاها دیده می‌شود و از همه سخت‌تر اخلاص است که اکثر اعمال ما در این مرحله رفوضه می‌شود!
اما چرا؟! ظاهرا خداوند نمی‌گذارد در دستگاهش کسی طلبکار و مدعی خارج شود، هرچه هم بیاوریم باز یک جایش عیبی پیدا می‌شود!
الا اینکه بدهکار و با امید به فضلش برویم و آن وقت سیئاتمان هم حسنات می‌شود!
تذکر:
متاسفانه برخی از این مطلب درست سوء برداشت می‌کنند و امید بی‌عمل به فضل الهی می‌بندند!
اما این نکته هم مکرر در روایات آمده است که امید بی‌عمل فریب شیطان است.
از حضرت امیر علیه السلام نقل است:
👈 «لَا تَکُنْ مِمَّنْ یَرْجُو الْآخِرَةَ بِغَیْرِ عَمَلٍ»
مثل آن کسی نباش که امید به آخرت دارد، ولی عمل ندارد.
ما باید تا جای ممکن عمل کنیم ولی به عملمان دل خوش نکنیم بلکه به فضل خداوند دل خوش باشیم.
لینک مطلب در کانال شرح حال 👇