در روایتی امام صادق (علیه السلام) به غلام آزاد شده خود می‌گویند برای خودت یا باغ و بستان و یا حرفه و صناعتی (احتمالا منظور روایت دام‌داری باشد) راه بیانداز چرا که مرد وقتی مشکل یا مصیبتی(ظاهرا مرگ) برایش پیش بیاید و بداند پشت سر خود چیزی گذارده که اهل و عیالش را تامین کند آن مشکل و مصیبت بر او راحت می‌شود.
«فَإِنَّ اَلرَّجُلَ إِذَا نَزَلَتْ بِهِ اَلنَّازِلَةُ أَوِ اَلْمُصِیبَةُ فَذَکَرَ أَنَّ وَرَاءَ ظَهْرِهِ مَا یُقِیمُ عِیَالَهُ کَانَ أَسْخَى لِنَفْسِهِ»