مگر میان حیوانات ظلم و جنایت کم است؟

✅ شیر و پلنگ و گرگ به گورخر و آهو و گوسفند همیشه ظلم کرده و می‌کنند، خودشان هم به خودشان، درنده به درنده و چرنده به چرنده، همه هم به پرنده و حشره... ظلم کرده و می‌کنند و می‌کنیم. پس بیایید برای تحقق عدالت از حقوق مورچه و گوسفند و آهو و گورخر قیام کنیم! بیایید در راه عدالت برای احقاق حقوق پرندگان قیام کنیم!

 

✅ همین قدر خنده دار است اگر برای عدالت صرف میان گونه انسان‌ها قیام کنیم! فرق من و مورچه و گوسفند چیست؟! وقتی فقط به حیوانیت ما توجه شود.

و همینطور آسایش و رفاه! بیایید برای رفاه مورچه‌ها خانه‌هایی محکم برای آنها بسازیم!

 

✅ اگر تحقق عدالت، رفاه و آسایش، همه برای امر بالاتری نباشد چه ارزشی دارد؟ حتی اگر برای دفاع از حق و آسایش و رفاه بیشتر خودمان هم باشد، کدام دفاع از حق خودمان و رفاه و آسایش بیشتر می‌ارزد که برایش جان دهیم؟ کدام عدالت صرف می‌ارزد برایش تمام زندگی را بگذاری؟

 

👈 «در یک محیط آشفته نمى‏‌شود که اهل عرفان، عرفانشان را عرضه کنند، اهل فلسفه، فلسفه‏‌شان را، اهل فقه، فقه‏شان را، لکن وقتى حکومت یک حکومت عدل الهى شد و عدالت را جارى کرد و نگذاشت که فرصت طلب‌ها به مقاصد خودشان برسند، یک‏ محیط آرام‏ پیدا مى‏‌شود، در این محیط آرام همه چیز پیدا مى‏‌شود.» (صحیفه امام ؛ ج‏ ۲۰؛ ص ۱۱۶.)

👈 «انبیا نیامده‏‌اند حکومت درست کنند، حکومت را مى‏‌خواهند چه کنند؟ این هم هست، اما نه این است که انبیا آمده‏‌اند که دنیا را اداره کنند، حیوانات هم دنیا دارند، کار خودشان را اداره مى‏‌کنند، البته بسط عدالت‏، همان بسط صفت حق تعالى است براى اشخاصى که چشم دارند. بسط عدالت هم مى‏‌دهند، عدالت اجتماعى هم به دست آنهاست، حکومت هم تأسیس مى‏‌کنند، حکومتى که حکومت عادلانه باشد؛ لکن مقصد این نیست، این‏ها همه وسیله است که انسان برسد به یک مرتبه دیگرى که براى آن، انبیا آمده‏‌اند.» (تفسیر سوره حمد امام خمینی؛ ص ۱۷۱ جلسه چهارم)

👈«مقصد انبیا حکومت نبوده است، حکومت براى مقصد دیگر بوده، نه مقصد بوده. تمام مقاصد برمى‏‌گردد به «معرفت اللَّه». هر چه در دنیا واقع بشود و انبیا هر چه دنبالش بودند دنبال این بودند که خداشناسى، واقعاً خداشناسى، اگر او حاصل بشود همه چیز دنبالش حاصل است.» (صحیفه امام ؛ ج‏ ۱۹؛ ص ۴۳۷)

 

✅ «مقصد میانی بودن عدالت و رفاه» نقطه تمایز ما در تلاش برای عدالت و رفاه با خوبان غرب و شرق است. ما عدالت و آسایش می‌خواهیم برای بندگی، برای سیر الی الله، نه صرفا بر تقسیم عادلانه دنیا و شکم و شهوت عمر هدر دهیم. توده مردم چنین‌اند که وقتی فقیر و مظلوم باشند، ذهن و قلب آرامی برای سیر الی الله ندارند و نیاز دارند تا قلبشان مشغول به امور دنیا نباشد و این جز با رفاه نسبی و عدالت عمومی محقق نمی‌شود.

 

✅ وقتی به این نکته توجه داشته باشیم که مقصد اصلی کجاست، در برنامه ریزی شخصی و عمومی، در تقسیم هزینه‌ها و بودجه‌ها و... فراموش نمی‌کنیم که همه تلاش‌هایمان برای توجه بیشتر به خدا و درک اوست و اگر چنین نباشد دور باطل است.

 

📌از امام کاظم علیه السلام در روایت به هشام از اصحاب خاصشان نقل شده است:

«یَا هِشَامُ مَا بَعَثَ اللَّهُ أَنْبِیَاءَهُ وَ رُسُلَهُ إِلَى عِبَادِهِ إِلَّا لِیَعْقِلُوا عَنِ اللَّهِ فَأَحْسَنُهُمْ اسْتِجَابَةً أَحْسَنُهُمْ مَعْرِفَةً لِلَّهِ وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ أَحْسَنُهُمْ عَقْلًا وَ أَعْقَلُهُمْ‏ أَرْفَعُهُمْ دَرَجَةً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة» (تحف العقول؛ ص ۳۸۶.)

ای هشام خداوند انبیاء و رسولانش را به سوی بندگانش فقط برای این فرستاد که در مورد خداوند تعقل کنند، پس هرکس که بهتر آنان را استجابت کند، بهتر به معرفت الله می‌رسد و آگاه‌ترین بندگان به امور خداوند، بهترینشان از نظر عقل است و بالاترین جایگاه را در دنیا و آخرت دارد.

..............................................

دنبال کردن شرح حال در ایتا

دنبال کردن شرح حال در سروش

دنبال کردن شرح حال در تلگرام