از ویروس کرونا تا کرونای برساخته سیاست

حجت‌الاسلام و المسلمین "سید علی موسوی"

✅ مناسبات آمارهای ایران و جهان؛

یک هفته از ورود رسمی کرونا به ایران می گذرد، تا این لحظه که این متن را می‌نویسم در ساعت ۳ بعد از ظهر شنبه ۱۰ اسفند، تعداد وفیات شناسایی شده از کرونا در ایران به 43 نفر رسیده است. 

 

مبتلایان شناسایی شده کل کشور نیز ۵۹۳ نفر. از این تعداد  ۱۰۹ نفر در قم و ۱۸۰ نفر در تهران هستند.

آمار مبتلایان به مراتب بیشتر از این می باشند. میانگین سنی این ۵۹۳ نفر، ۵۰ سال است.

این به آن معناست که شناسایی (تست کرونا) تنها از میان افراد پرخطر مراجعه کننده به مراکز درمانی به انجام رسیده است، لذا ۷ درصد فوت مبتلایان نزدیک به معیارهای رسمی فعلی جهانی است.

 

طبق مقاله "وب‌سایت worldometer"  

در مورد میزان فوت مبتلایان به ویروس کرونا، برای۶۰-۶۹ ساله ها ۳.۶ درصد، ۷۰-۷۹ ساله ها ۸ درصد و۸۰ سال به بالا ۱۴.۸ درصد است.

میزان فوت افراد تا ۴۰ سال عمر، ۲ درصد می‌باشد که اخبار موجود در ایران نیز فاصله ای با آن ندارد.  لازم به ذکر است که این ۲ درصد نیز عموما از افراد دارای سابقه بیماری‌های پرخطر در برابر کرونا است.

میزان فوت بر اثر کرونا در میان بیماران قلبی-عروقی(۱۰.۵%) دیابت (۷.۳% ) بیماری‌های مزمن تنفسی ( ۶.۳%) فشار خون (۶% ) و سرطان (۵.۶% ) است.

 

✅ مقایسه کرونا و آنفلوانزای فصلی؛

متوسط درصد فوت مبتلایان به کرونا را ۲.۳ درصد بر می‌شمارند در حالی که فوت ناشی از آنفولانزای فصلی در حدود ۰.۰۵ درصد است.

میزان اشاعه (بر اساس شاخص آر-صفر) در مورد آنفولانزا ۱.۳ تا ۱.۶ است.

به این معنا که هر نفر، ۱.۳ الی ۱.۶ نفر را مبتلا می‌کند، در حالی که در مورد ویروس کرونا آمارها بین ۲ تا ۳.۱۱ در تردد است.

این مقایسه نشان دهنده ریسک بالاتر کرونا در مقایسه با آنفولانزا است.

 

✅ آیا قرنطینه در مقابل ریسک کرونا منطقی است؟

بر اساس این آمارها خطر کرونا برای افراد بالای ۴۰-۵۰ سال و افراد دارای سابقه بیماری‌های قلبی-عروقی، دیابت، بیماری‌های مزمن تنفسی، فشار خون و سرطان بسیار بالا و قابل توجه است ولی در مورد افراد زیر ۴۰ سال که سابقه بیماری‌های مذکور را ندارند، فاقد ریسک قابل توجهی می‌باشد.

 

طبعا رعایت اصول بهداشتی نه فقط در مورد ویروس کرونا بلکه در مورد ویروس آنفولانزا بسیار لازم است. رعایت بهداشت در بیماری های ویروسی فصلی می‌تواند نقش بسیار چشمگیری در سلامت عمومی داشته باشد.

 

طبق آمار CDC آمریکا، ۴۲ملیون و ۹۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۸-۲۰۱۹ در این کشور مبتلا به آنفولانزا شده و ۶۱هزار و ۸۰۰ نفر می‌میرند.

جمعیت آمریکا ۳۲۷ ملیون و ۲۰۰ هزار نفر است. یعنی ۱۳ درصد مردم آمریکا به آنفولانزا مبتلا شده‌اند.  

اما در تصور عمومی مردم ما ریسک آنفولانزا پایین‌تر از آنچه باید باشد و ریسک کرونا بالاتر از آنچه باید هست.

با توجه به ریسک بسیار پایین کرونا برای افراد زیر ۴۰-۵۰ سال و فاقد سابقه بیماری‌های خاص و ریسک قابل توجه این ویروس برای افراد بالای این سن و دارای سابقه این بیماری‌ها، آنچه امکان عملی واضح‌تری دارد، قرنطینه شدن افراد پر ریسک است.

برای جلوگیری از انتشار بیماری توسط افراد ناقل با ریسک کم نیز باید افرادی که اولین نشانه‌ها را نیز در خود می‌بینند برای حفاظت سایرین از دست دادن بپرهیزند، ماسک‌هایی همچون ماسک N95 بزنند و از حضور در مدرسه و تجمعات پرهیز کنند.

 

این امر می‌تواند ضمانت‌های قانونی (همانند جریمه ریالی فرد مشکوک) و شرعی (حکم به حرمت در خطر قرار دادن سایرین) پیدا کند. به جای محبوس کردن افراد سالم و ایجاد فشار روانی در فضای عمومی کشور، می توان به صورت منطقی از اشاعه این گونه بیماری ها جلوگیری کرد.

 

✅ آیا کرونا یک بحران است؟

کرونا بیماری پر ریسک‌تری از آنفولانزا برای افراد بالای ۴۰ سال و نیز افراد دارای بیماری‌های خاص است اما به هیچ وجه قابل مقایسه با بیماری‌های خطرناکی چون ایبولا و  طاعون نیست. این امر بر اساس آمار جهانی نیز به سادگی قابل فهم است.

 

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی به طور متوسط ۵۰ درصد  مبتلایان به ایبولا فوت می‌کنند.

این درصد حسب شرایط بین ۲۵ تا ۹۰ درصد تغییر می‌کند.

بر اساس آمار همین سازمان در مورد طاعون 

فوت مبتلایان حدود ۳۰ تا ۶۰ درصد است.   این آمار در مقایسه با ۲ درصد فوت مبتلایان به کرونا (که آن درصد هم مربوط به افراد پر خطر می‌باشد) قابل مقایسه نیست.

✅ واقعیت برساخته سیاسی کرونا؛

ویروس کرونا و ریسک آن پدیده ای «واقعی» است اما «تصویر ذهنی عمومی» از این بیماری به شکل یک کابوس بحرانی، زاییده رسانه است.

 

یک واقعیت عینی در شکل‌گیری این تصور رسانه‌ای وجود دارد و آن تعامل کشور چین با این بیماری است.

چین به مدت ۷ هفته این بیماری را وارد موج رسانه ای نمی‌کند.

اما با فشار سیاسی و جنجال رسانه‌های غربی، چین منفعل شده و پس از ۷ هفته مشاهده علائم در اولین بیماران شهر "ووهان" در 10 ژانویه، رسما شیوع این بیماری را اعلان کرده و این شهر را قرنطینه می‌کند. 

 

طبعا قرنطینه بعد از ۷ هفته تنها یک نمایش سیاسی داخلی و خارجی است.

در این میان ترس و وحشت چینی‌ها را نیز نباید از قلم انداخت. با توجه به ممنوعیت بودیسم در چین، مردم چین اعتقادی به جهان پس از مرگ ندارند. این امر مواجهه با مرگ اندیشی را برای یک چینی بسیار دشوار می‌کند. از این رو کنترل این وحشت در چین نیز خود برای فضای سیاسی داخلی این کشور اهمیت بالایی پیدا می‌کرد.

 

۷ هفته پنهان کاری چین، بیش از همه آمریکا را در معرض این ویروس قرار داده است. حجم ترددهای چینی بعد از کشورهای اطرافشان، به آمریکاست. نوع مدیریت افکار عمومی در آمریکا نشان دهنده آن است که این ویروس آنقدرها بحرانی نیست.

ترامپ در حال حاضر با وعده پیدا شدن واکسن، از وحشتی که به سقوط "داوجونز" منجر شد، جلوگیری کرده است و بر همین پاشنه در را خواهد چرخاند اما بحران موجود در ایران به این سادگی نقش برآب نخواهد شد.

 

ماه‌های آینده روشن خواهد شد که این بحران  برساخته رسانه است و سراسیمگی جامعه پزشکی و مسئولین بهداشتی در دامن زدن به این موج ترس و وحشت نقش بسیار جدی داشت.

 

📌رانندگی در جاده کوهستانی در زمستان پرخطر است اما بر اساس هیچ منطقی جاده‌های کوهستانی در زمستان بسته نمی‌شوند.

هنگام بارش برف نیز، تنها الزام به داشتن زنجیر چرخ است که مورد مراقبت قرار می‌گیرد.

 

📌جامعه پزشکی تنها مسئول سلامت جسمی جامعه نیست، بلکه مسئول سلامت روحی جامعه نیز می‌باشد.

هر سخت‌گیری و بحران سازی غیر منطقی، جامعه را شرطی کرده و در بحران‌های جدی تر امکان پذیرش عمومی مقابله منطقی را کاهش خواهد داد.

.........................................

📌به شرح حال بپیوندید👇

شرح حال در ایتا

شرح حال در سروش

شرح‌حال در تلگرام