در آیات ۲۱ تا ۲۵ مائده مطلب مهمی وجود دارد که گویای حکمت غیبت حضرت حجت است.
موسی (ع) بنی‌اسرائل را از دریای نیل عبور داد و بعد از زمانی و ابتلائاتی، به نزدیکی سرزمین موعود پر از برکت رسیدند. موسی به آنها گفت: برویم آنجا را فتح کنیم ولی دشمن را بزرگ‌نمایی کردند و نرفتند، ۲ نفر که خداوند به آنها شجاعت و درایت داده بود، نقشه فتح را به آنها عرضه کردند:
👈 «ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَالِبُونَ»
همینکه از این دو دروازه وارد شوید، به سرعت پیروزید اما گفتند ما هرگز تا وقتی شهر خالی نباشد وارد آنجا نمی‌شویم، موسی تو و خدایت بروید و بجنگید ما اینجا نشسته‌ایم!
👈 «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَآ إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ»
خداوند و پیامبرش شما را به قیام دعوت می‌کنند، شما می‌گویید ما نشسته‌ایم؟! خودتان بروید مشکل را حل کنید!
این داستان بنی اسرائیل برای ما تکرار نشده است؟! پیامبر اکرم نفرمود:
«لَتَسْلُکنَّ سَبِیلَ مَنْ کانَ قَبْلَکمْ- حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةَ بِالْقُذَّةِ- حَتَّی إِنَّ أَحَدَهُمْ لَوْ دَخَلَ جُحْرَ ضَبٍّ لَدَخَلْتُمُوه»
«ما می‌نشینیم تا آقا خودش بیاید کار را درست کند!»
وقتی بنی اسرائل آن پاسخ را دادند موسی (ع) گفت: خدایا بین من و این قوم فاسق جدایی بیانداز!
👈 «فَافْرُقْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ»
اما خداوند اراده کرد آنها ۴۰ سال در صحرای سینا سرگردان شدند تا اینکه به اشتباه خود پی‌برده و استغفار کردند.
تا وقتی ما هم بنشینیم تا آقا خودش کار را به تنهایی درست کند، همین سرگردانی ما نیز باقی خواهد بود.