🔻در جنگ شش روزه ۱۹۶۷ (خرداد ۱۳۴۶ش) بین اسرائیل و اعراب، من در کویت بودم. کویت هم یک تیپ به کمک مصر فرستاده بود که در کنار کانال سوئز به محاصره افتادند و به یاد ندارم چه شدند. تاثیر انگیز این بود که جمال عبدالناصر هفتاد هزار نیروی زمینی خود را وارد صحرای پهناور سینا کرده و سربازان شروع به سنگر کنی نموده بودند. سوریه و اردن هم آماده جنگ شده بودند. یک لشکر عراقی هم به کمک سوریه رفته بود.
🔻رادیوهای ممالک عربی چنان رجز خوانی می‌کردند و عرب عرب سر داده بودند که می‌گفتی خاک اسرائیل را به توبره خواهند کشید. جمال عبدالناصر به اعتماد این که اتحاد شوروی را در پشت سر دارد و به این جهت اسرائیل در جنگ پیشدستی نخواهد کرد و دست به حمله نمی‌زند بیش از یکصد هواپیمای جنگی خود را در فرودگاه‌ها در بستر باز قرار داده بود و همچنین ممالک دیگر عربی.
🔻اما روز حمله، اسرائیل با دسته دسته هواپیماهایش که به قدری از پایین حرکت می‌کردند تا از دید رادارها پنهان بمانند و بدنه پایین آنها به آب‌های مدیترانه می‌خورده، با حملات پیاپی تمام هواپیماهای مصر را ظرف یک ساعت در روی باند فرودگاه منهدم کرد، همچنین هواپیماهای سوریه و اردن را. سپس قوای زمینی مصر را که دیگر پوشش هوایی نداشت در بستر باز صحرای سینا در زیر بمباران‌های متوالی خود متلاشی کرد و بسیاری از آنها را به قتل رسانید. آنگاه با نیروی زمینی مجهز خود که در کمین نشسته بود بقیه را محاصره و همه را به اسارت گرفت و بدین گونه صحرای سینا و شرم الشیخ و شهرهای خان یونس، و عزه و العریش و در سوریه تمام ارتفاعات جولان و نقاط مسکونی آن را اشعال کرد و از جمله شهر قنیطره را در هم کوبید و آن را مرز بین خود و سوریه قرار داد. کرانه غربی اردن را نیز به تصرف خود درآورد و سراسر کانال سوئز را در صحرای سینا اشغال کرد. چند هواپیمای عراقی را که از پایگاه‌های عراق به کمک سوریه می‌رفت در هوا منهدم و در نتیجه شش روزه جنگ را برد و سه مملکت عربی را شکست داد.
🔻 تاثیر انگیزتر این بود که همان موقع بعضی از عرب‌ها پر مدعای نادان اظهار می‌داشتند اول اسرائیل صغیر را شکست می‌دهیم و بعد اسرائیل کبیر را که منظور ایران بود. و حال آن که همان موقع تمام آنها توسط اسرائیل صغیر با رسوایی هرچه تمام‌تر شکست فاحش خورده بودند.
....
📖 منبع: نقد عمر (خاطرات علی دوانی)، چ اول، انتشارات رهنمون، ۱۳۸۲ش، صص ۳۷۴ – ۳۷۵.