خداوند در آیات ۸۷ و ۸۸ انبیاء، سنت نجات خود را معرفی می‌کند.
📌«اینچنین مؤمنین را نجات می‌دهیم»
در آیه ۸۷ ماجرا مربوط به حضرت یونس است اما وقتی این نبی خدا فکر می‌کند و چیزی می‌گوید، خداوند به او پاسخ میدهد و از آن شرایط سخت و غصه‌ی بودن در شکم نهنگ و ظلمت و اسید معده و تنگی هوا نجاتش میدهد، سپس خداوند می‌گوید هر کس دیگری هم این طور باشد او را نجات می‌دهیم.
«وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا»
و همنشین ماهی را یاد کن، زمانی که خشمناک از میان قومش رفت.
«فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ»
گمان کرد، حالا که از قومش خشمناک شده و ناامید شده و تلاش خود را ادامه نداده، ما دیگر بر او سخت نمی‌گیریم؛ اما خداوند سخت گرفت و نهنگی یونس را بلعید.
«فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»
پس در تاریکی‌ها در دل ماهی ندا داد که خداوندا معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، هر عیبی است از خودم است؛ اشکال کار از خودم است؛ قطعا این من هستم که از ستمکارانم.
این رمز نجات است: بفهمیم اشکال کار از خودمان است «إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» و فقط خوبی‌ها از خداوند است «سُبْحَانَکَ»، گندگی نکنیم و از خداوند طلب مغفرت کنیم.
📌نام جهنم در قرآن «مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ» خانه متکبران است، کسانی که خود را بزرگ می‌دانند، عیوب خود را نمی‌بینند و خوبی‌هایشان را از خودشان می‌دانند.