🔻 مصلحان مسلمان قرن‌ها خود را با این سوال مواجه می‌دیدند: «علل انحطاط مسلمانان چه بود؟»
آنها می‌دیدند اسلام یک گذشته افتخار آمیز و قدرتمند داشت و در متن خود نیز داعیه رشد و پیشرفت انسان و حیات طیبه بشر در دنیا و آخرت را دارد، داعیه برتری مسلمانان را دارد و شعارش «الإسلامُ یَعْلو و لایُعْلی عَلَیه» است اما عملا مقابل تمدن کافر غرب، در مظاهر مختلف تمدنی، عقب است و مغلوب غرب شده است.
حال از خود می‌پرسیدند: چه شد که ما به این انحطاط دچار شدیم؟! چه شد که از آن قله‌های قدرت به دره‌های ذلت سقوط کردیم؟!
🔻 برخی در جواب، پیشرفت‌های علمی و دست برتر غرب را انکار می‌کردند. برخی دیگر دین را کوچک می‌کردند و می‌گفتند: اصلا نتیجه دین این چیزها نیست! برخی دیگر می‌گفتند: غربی‌ها به اسلام عمل می‌کنند و مسلمانان خیر! در غرب هرجا رفتیم اسلام دیدیم و مسلمان‌ها نبودند و در جهان اسلام مسلمان‌ها بودند و خبری از اسلام نبود!
🔻اما قرآن یک پاسخ واضح برای این سوال داشت:
«أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتابِ وَ تَکْفُرُونَ بِبَعْض؟»
آیا دین و اسلام شما دین نؤمن ببعض و نکفر ببعض است؟! یا دین شما همه‌ی دین است؟!
اگر ولایت را کنار گذاشته‌اید و نکفر ببعض شده‌اید، اگر یک عده وهابی تکفیری یا شیعه تکفیری شده‌اید و وجوه رحمت را کنار گذاشته‌اید و دینتان منحصرا صرفا در یک سری مناسک ظاهری محدود شده است یا یک عده اسلام رحمانی شده و وجوه جهاد و اجرای حدود و... را کنار گذاشته‌اید، اگر به باطن چسپیده و ظواهر را کنار گذاشته‌اید و یا ظواهر را گرفته و باطن دین را کنار گذاشته‌اید. اگر به عبادت چسپیده‌اید و سیاست را کنار گذاشته‌اید، اگر ایمان به توحید دارید ولی کفر به طاغوت ندارید.
اصلا شما دین‌دار نیستید! شما مسلمان نیستید که حالا به دنبال نتیجه اسلام از آن باشید! از اسلام فقط اسمش را با خود دارید!
👈«إِنَّ الَّذِینَ ... یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُواْ بَینَْ ذَالِکَ سَبِیلاً - أُوْلَئکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقًّا...» (النساء: ۱۵۰ - ۱۵۱)
شمایی که چنین هستید حقیقتا کافر هستید!
🔻 نتیجه اسلام‌های کاریکاتوری نؤمن ببعض و نکفر ببعض را خداوند صریحا در قرآن مشخص کرده است:
📌«خواری دنیا و عذاب آخرت»
👈«أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتابِ وَ تَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ یَفْعَلُ ذلِکَ مِنْکُمْ إِلاَّ خِزْیٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یُرَدُّونَ إِلى أَشَدِّ الْعَذابِ...» (البقره:۸۵)
آیا یک تکه از اسلام را می‌گیرید و یک تکه را کنار می‌گذارید؟! بدانید که نتیجه این طور اسلام داشتنی جز خواری دنیا و عذاب آخرت نخواهد بود.
🔻 اغراق نیست اگر بگویم پیش از امام جریان اصیل حق در تقیه به سر می‌برد و جریان‌های آشکار و ظاهر اسلامی نیز همگی اسلام‌های نؤمن ببعض و نکفر ببعض بودند و بعد از امام خمینی تازه ما اسلام ناب محمدی را شناختیم. اسلامی که هم به ظواهر و هم به همه ظواهر و مناسک و هم به باطن و هم به سیاست و هم وجوه رحمت و هم وجوه جهاد و مبارزه و اجرای حدود اهمیت می‌داد؛ اسلامی که هم دعوت به طاعت خداوند داشت و هم دعوت به کفر به طاغوت؛ اسلامی که مهم‌تر از همه دعوت به ولایت داشت و ولایت هم در آن صرفا یک اعتقاد قلبی و آرزو نبود بلکه یک امر متعین و مشخص برای راهبری و نیابت از ولایت معصوم در زمان کنونی بود.
📌بعد از اسلام ناب امام بود که تازه ما فهمیدیم «دین همه‌ی دین است» و حالاست که باید ایستاد و روزهای علو و برتری اسلام و مسلمین را به انتظار بود.