محافظان غیبی (قسمت اول)

🔰 در آیات و روایات به وجود ملائکه‌ای از سوی خداوند برای حفظ انسان از بلایا،‌ مقدر بودن اجل انسان و نیز مقدر بودن وارد شدن آسیب‌ها به انسان اشاره شده است، برخی با تمسک به این آیات و روایات دست به رفتارهای متهورانه می‌زنند، برخی نیز برعکس بدون توجه به این آیات و روایات در خطرها به گونه‌ای به وسواس احتیاط و اضطراب می‌افتند که انگار نه انگار چنین محافظانی الهی و قدرتی فوق همه قدرت‌ها که مقدرات آنها را رقم می‌زند، وجود دارد.

 

🔰 برای عدم افراط و تفریط و جمع بندی صحیح حداقل بایست در این آیات و روایت تأملی نمود.

 

🔹 درکتاب کافی در باب فضل الیقین در روایتی صحیح السند از امام صادق(علیه السلام) آمده است:

امیر المؤمنین (علیه السلام) کنار دیوار کجی نشسته و مشغول قضاوت بودند، فردی به حضرت می‌گوید: زیر این دیوار ننشینید که شکسته است؛ حضرت پاسخ می‌دهند: «حَرَسَ امْرَأً أَجَلُهُ» انسان را اجلش نگهدار است (یعنی زمان مرگ هر کسى نزد خدا معین است) و چون حضرت از آنجا برخاست دیوار فرو ریخت.

امام صادق (علیه السّلام) در مورد این ماجرا فرمود: امیر المؤمنین (علیه السّلام) این گونه کارها و أمثال آن را می‌کرد، و همین است: "یقین". (الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏ ۲ ؛ ص: ۵۸)

 

🔹 در روایت دیگری در ادامه همان باب، فردی به نام سعید بن قیس می‌گوید: روزى در میدان جنگ مردى را دیدم که بدون زره و خُود فقط تنها دو جامه بر تن داشت، با اسب به سمتش حرکت کردم و دیدم امیر المؤمنین (علیه السّلام) است. عرض کردم: یا أمیر المؤمنین! در چنین جایى (با این لباس)؟ فرمود: آرى، اى سعید بن قیس! «إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ لَهُ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ وَ وَاقِیَةٌ، مَعَهُ مَلَکَانِ‏ یَحْفَظَانِهِ‏ مِنْ أَنْ یَسْقُطَ مِنْ رَأْسِ جَبَلٍ أَوْ یَقَعَ فِی بِئْرٍ فَإِذَا نَزَلَ الْقَضَاءُ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ.» هیچ بنده‏ئى نیست جز آنکه براى او از جانب خدا بعنوان نگهبان و نگهدار، دو فرشته است که او را نگه می‌دارند از اینکه از سر کوهى سرنگون نشود یا در چاهى بیفتد، و چون قضاء خدا فرود آید (اجلش برسد) او را نسبت بهمه چیز واگذارند. ( همان، ص: ۵۹ )

 

🔹 در اولین خطبه از نهج البلاغه حضرت امیر(ع) وقتی اقسام مختلف فرشتگان را برمی‌شمرند می‌فرمایند: «و منهم الحفظة لعباده» " گروهى از آنها حافظان بندگان اویند." همچنین در کلمات قصار نهج البلاغه از حضرت روایت شده است:

«إِنَّ مَعَ کُلِّ إِنْسَانٍ مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِینَةٌ»

با هر آدمى دو فرشته همراه است، که او را همواره حفظ می‌کنند و چون اجلش فرا رسد، بى‏درنگ او را تنها گذارند.

 

ادامه دارد...