📝 فکر اشتباهی در ذهن بسیاری از ما رسوخ کرده است که یا باید خدا را خواست یا خرما و قرار هم نیست هم خدا را داشت هم خرما.
اگرچه این ضرب المثل از این جهت که دنیا در مقابل آخرت ارزشی ندارد یا اینکه در مقام تزاحم نمی‌شود این دو مورد را جمع کرد صحیح است اما اصل این فکر که اگر قرار باشد به سوی خدا و اطاعت او رویم به بدبختی خواهیم افتاد و خلاصه دیگر خرمایی درکار نیست، فکر اشتباهی است و غالبا شیطان با همین تفکر مردم را از صحنه حمایت از جبهه حق خارج کرده است.
✅با اینکه آیات متعددی در قرآن صریحا به جنگ این تفکر اشتباه و مصدر شکست‌های جبهه حق رفته است اما این نگاه همچنان درون جامعه ما عمومیت دارد.
👈«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (96 الاعراف)»
🔹اگر اهل شهرها ایمان مى‌آوردند و تقوا به خرج می‌دادند، قطعا باب برکات خود را از آسمان و زمین بر آنان مى‌گشودیم. ولى چه کنیم که باور نکردند و ایمان نیاوردند و وعده‌های ما را تکذیب کردند، و ما نیز به سزای آنچه مى‌کردند، آنان را دچار عذاب و سختی‌ها و مشکلات کردیم.
◀️با بررسی آیات و روایات همانطور که در آیات بعد نیز مشهود است می‌توان این دقت را به خرج داد که ذکر «اهل القری» خود نکته‌ای دارد که این برکات به دنبال ایمان یک یا دو فرد نیست بلکه باید جمعی محقق شود تا مشمول این آیات شوند.
👈«وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ کَثیرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما یَعْمَلُونَ (66 المائده)»
🔹اگر اینان(اهل کتاب) احکام تورات و انجیل و همچنین قرآنى که به سویشان نازل شده است را برپا می‌داشتند قطعا از بالاى سر (آسمان) و پائین پاهایشان (زمین) به آنها روزی می‌رساندیم. بعضى از اینان مردمى معتدلند اما کارهایى که بیشترشان مرتکب مى‌شوند زشت و ناپسند است.
👈«الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ (29 الرعد)»
🔹کسانى که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند «طوبی لهم» سرنوشت خوش و خوبی برای آنهاست و نیز سرنوشت خیر و خوبی آخرت (بازگشت) برای آنها است.
◀️ذکر این دقت لازم است که از این جهت که در این آیه سرنوشت خوش و خوب را در کنار سرنوشت نیکوی آخرت ذکر می‌کند قاعدتا باید معنایی غیر از آخرت داشته باشد که اقرب معانی آن تقدیر دنیا در مقابل آخرت است.
👈«الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ کَانُواْ یَتَّقُونَ # لَهُمُ الْبُشْرى فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ لا تَبْدیلَ لِکَلِماتِ اللَّهِ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (۶۳-64 یونس)»
🔹کسانی که ایمان آوردند و تقوای خدا را رعایت می‌کردند بشارت دنیا و آخرت برای آنها است. این از کلمات (نماد و نشانه‌های) خداوند است که تغییر یافتنی نیست و این (یعنی رستگاری دنیا و آخرت) همان رستگاری بزرگ است.
👈«لِلَّذینَ أَحْسَنُوا فی هذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقینَ (30 النحل)»
کسانى که نیکوکارى کرده‌اند در این دنیا پاداشى نیک دارند و سراى دیگر بهتر است و سراى پرهیزگاران چه نیکوست.