راه اخلاص یافتن

وقتی در مقابل یک گله شتر باشیم آیا ریا می‌کنیم؟! آیا برای آنها فیلم بازی می‌کنیم به توجه کردن و نکردنشان دل خوش می‌کنیم؟!

در بحث مبارزه با حالت ریا در انسان، توصیه‌ی مهمی شده است که تا نباشد نمی‌شود ریا نکرد! باید مردم را در عرض خداوند مثل گله شتر به حساب بیاوری و البته خودت را حقیرتر از هر حقیری.

از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در توصیه به اباذر روایت است:

«لا یَفقَهُ الرجُلُ کلَّ الفِقهِ حتّى یَرى الناسَ فی جَنبِ اللّه ِ تبارکَ و تعالى أمثالَ الأباعِرِ، ثُمّ یَرجِعَ إلى نفسِهِ فیکونَ هُو أحقَرَ حاقِرٍ لها»

انسان به حقیقت معرفت آنگونه که هست نمی‌رسد الا اینکه مردم را در عرض خداوند تبارک و تعالی چونان گله‌ای از شتران ببیند سپس به نفس خودش بازگردد و خود را حقیرتر از همه به حساب بیاورد.

حقیقتا تا انسان چنین احساسی نداشته باشد و کسی را در عرض خدا به حساب بیاورد نمی‌شود برای خداوند اخلاص ورزید، همیشه دیگران مهم هستند و از همه مهم‌تر خودت!

دو قید مهم در روایت، یکی «فی جَنبِ اللّه» است یعنی وقتی کسی بخواهد در عرض خدا باشد، دومی «هُو أحقَرَ حاقِرٍ» حقیرتر از هر حقیری خود را به حساب آوردن.

ما که از علماء هستیم! ما که اهل ایمان هستیم! ما که زحمت کشیده‌ایم! ما که فلان!... همه اینها در نفس انسان باید پاک شود و خود را به حساب نیاوریم، به قول امام سجاد(ع) در مناجات با خداوند: «مَا أَنَا یَا رَبِّ وَ مَا خَطَرِی» من کی‌هستم؟! چه ارزشی دارم؟! و به قول امام خمینی: «ما هیچیم» ولو در ظاهر موظفیم خود را عزیز بگیریم.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

رهبری الهی و رهبری طاغوت

در انسان عقل و طبیعت در کنار هم آمده‌اند. ابزار عقل اراده است و ابزار طبیعت میل است.

میل از جنس کشش و جاذبه است و هرچه بیشتر باشد بر دست و پای انسان بیشتر بند می‌زند و انسان را مسلوب الاراده می‌کند اما اراده هرچه بیشتر شود انسان را از قیدها و بندهای مختلف آزاد می‌کند.

خیلی وقت‌ها میل‌ها انسان را به خطا و گناه می‌کشانند، امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: لغزش‌ها و گناهان مثل اسب چموشی هستند که راکب خود را به سوی آتش می‌برند و تقوا مانند شتر رامی است که افسارش در دست انسان است و به سوی بهشت می‌رود.

رهبری طاغوت بر انسان‌ها، بر مدار میل‌های آنهاست و رهبری الهی بر انسان‌ها بر مدار عقل و اراده انسان‌ها.

رهبر الهی انسان‌ها را از بند میل‌ها آزاد می‌کند، ترس را از آنها می‌گیرد ولی رهبری طاغوت بند میل‌ها را می‌افزاید و ترس می‌دهد.

..........

 

دریافت

‏این جلسه حزب بعث در ۲۲ ژوئیه ۱۹۷۹ یکی از مخوف‌ترین صحنه‌های تاریخ معاصر خاورمیانه بود.

۶ روز بعد از قدرت‌گیری صدام، او در جلسه حزبی، با خونسردی پشت تریبون اسامی رفقای سابق حزبی که حالا داغ خیانت بر پیشانیشان خورده  است را می‌خواند، تک تک از صندلی بلند می‌شوند ‏و به بیرون هدایت شده و کمی بعد مجازات و برخی تیرباران می‌شوند.

صدام هم با خون‌سردی آخر کار به طور نمادین اشکی به یاد رفقای سابق می‌ریزد. بازماندگان هم از خوشحالی نجات خود، درحال رقص و شادی‌اند.

.....

طاغوت با ایجاد ترس یا طمع انسان را در میدان نگه می‌دارد، صدام هر از گاهی یکی از اطرافیان و نیروهایش را می‌کشت تا بقیه حساب کار خود را بکنند اما اولیاء خدا با برداشتن ترس و طمع و آزاد کردن انسان‌ها، آنها را در میدان نگه می‌دارند.

دیوارهای اصلی زندان‌های طاغوت دیوار گوانتانامو و ابوغریب نیست بلکه دیوار ترسی است که انسان‌ها با مشاهده گوانتانامو و ابوغریب به دور خود می‌کشند اما اولیاء الهی با خراب کردن این دیوارها انسان‌‌ها را آزاد می‌کنند.

👈 «وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ» (اعراف:۱۵۷)

از آنها بر می‌دارد بارهای سنگینی که بر خود گذاشته‌اند و زنجیرهایی که بر خود زده‌اند.

نتیجه هم این است که یک مؤمن قدرت رویارویی با ده و صدها سرباز طاغوت را دارد.

👈 «إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ» (انفال:۶۵)

 

دریافت

فیلمی کامل‌تر از ماجرایی که اشاره کردم و توضیحی که دادم.
با این توضیح که صدام یک سوم آن افراد که از جلسه خارج شدند را اعدام می‌کند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

بر من منت نگذارید

از جمله آفت‌هایی که انسان بعد از عمل دچارش می‌شود عجب پیدا کردن است. چون فکر می‌کنیم توفیق و توان عمل از خودمان بوده و خداوند هم کارش لنگ ما بوده و به ما نیاز داشته‌، حالا عجب می‌گیریم! و بر سر خداوند منت می‌گذاریم که دیدی ما برایت این‌کار را کردیم! خدایا من این کار را کردم تو هم این کار را بکن! طلبکاریم، احساس می‌کنیم حالا پیش خدا آبرویی داریم که می‌توانیم از حساب خودمان «من دون الله» پیش خدا چک بکشیم!

«یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا ۖ قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُمْ ۖ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ»

از اینکه اسلام آورده‌اند بر تو منت می‌گذارند؛ بگو: اگر [در ادعای مؤمن بودن‌] راستگویید، بر من از اسلام آوردن خود منت نگذارید، بلکه خداست که با هدایت شما به ایمان بر شما منت دارد.

....

هر وقت عمل خوبی انجام دادیم بلافاصله باید از خداوند تشکر کنیم که به مای بی‌لیاقت توفیق داد عملی در راه او انجام دهیم، او که کار خودش را به تعبیر روایات حتی «بالرَّجُلِ الْفَاجِر» پیش‌ می‌برد، حالا بر ما منت گذاشته و ما را در برنامه خودش بکار گرفته تا بی‌کار نباشیم و حس مفید بودن داشته باشیم، از خداوند تبارک و تعالی بخواهیم منتی که بر ما نهاده را تمام کند و به  کار ما برکت دهد.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

زندگی سخت

در ادبیات عرب تقدیم‌ ما حَقهُ‌ التأخیرُ مفید حصر است. یعنی چیزی که در حالت عادی باید مؤخر باشد، اگر مقدم شد، فایده‌اش حصر معنا در آن چیز است، مثلا: «نعبدک» یعنی تو را می‌پرستیم اما با تبدیل شدن ضمیر متصل«ک» و به ضمیر منفصل «ایاک» و مقدم شدن آن: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» یعنی فقط تو را می‌پرستیم و غیر تو را نمی‌پرستیم.

همینطور «تطمئن القلوب بذکر الله» یعنی قلب با ذکر خدا آرام می‌شود اما

«أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»(الرعد:۲۸) یعنی بدانید فقط با یاد خدا قلب آرامش می‌گیرد و با غیر آن خیر.

وقتی به اینکه خدای بی‌نهایت و عالم مطلق و قادر مطلق و حی مطلق، هم هست و هم می‌بیند و هم می‌داند و می‌تواند و همه توانستن‌ها از اوست، توجه کنیم، دیگر غصه هیچ شرایطی را نمی‌خوریم. خودمان هم اگر کم کاری کرده‌ایم حالا پشیمانیم و رو به خدا آورده‌ایم و او جبار (بسیار جبران کننده) است، از حالا تلاشمان را با توکل بر خدا می‌کنیم.

اما اگر از خدا رو برگردانیم به کجا و چه کسی تکیه کنیم؟! به انسان‌های ضعیف، بخیل، ناآگاه و ناتوان و فانی رو بیاوریم و زندگی خود را بدون پشتوانه مستحکم و تلخ کنیم؟!

👈 «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَىٰ»

هرکس از یاد من روى بگرداند، بى‌تردید زندگى سختى خواهد داشت و روز رستاخیز نابینا محشورش مى‌کنیم.

بهترین جهاد

در روایت است پیامبر اکرم (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) سپاهی را به جنگ فرستادند، وقتی سپاهیان برگشتند، حضرت به آنها می‌گویند: «مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا اَلْجِهَادَ اَلْأَصْغَرَ وَ بَقِیَ اَلْجِهَادُ اَلْأَکْبَرُ» آفرین به قومی که جهاد کوچک‌تر را به پایان رساند و باقی ماند بر آنها جهاد بزرگتر.

پرسیدند: یا رسول الله جهاد بزرگتر چیست؟! حضرت پاسخ دادند: «جِهَادُ اَلنَّفْسِ» مبارزه با نفس.

معمولا ما می‌خواهیم همه‌اش فقط با دشمنان خارجی یا نفس بقیه بجنگیم! اما به تعبیر امیر المؤمنین (علیه السلام): «خَیْرُ اَلْجِهَادِ جِهَادُ  اَلنَّفْسِ» بهترین جهاد، جهاد با نفس خودمان است.

تنبلی نکردن، منظم شدن، متعهد بودن، صبور بودن، کم خوردن، گذشت کردن، بخیل نبودن، دعوت به نفس نکردن و...

این جهاد بزرگتر و سخت‌تر است و این جهاد است که کمال را پدید می‌آورد، بقیه جهادها همه مقدمه آغاز این جهاد برای عموم انسان‌ها است و اگر اهل ایمان باشیم حتی اگر شرایط عمومی هم فراهم نباشد، در هر شرایطی فضای جهاد با نفس فراهم است و بلکه هرچه فضای بیرونی سخت‌تر باشد، شرایط جهاد با نفس فراهم‌تر است.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

تجارت بی کسادی: تجارت لن تبور

بار - یبور از ریشه (ب و ر) به معنی کساد و بی‌رونقی است اما نه کساد شدن معمولی بلکه کساد شدنی که جنس شما روی دستت می‌ماند و فاسد می‌شود.

تجارت با خداوند در قرآن به تجارت «لن تبور» تعبیر شده است، تجارتی که هیچ وقت به کسادی و بی‌رونقی که لنگ بمانی و سرمایه‌ات از دست برود، منجر نمی‌شود، قید هم نمی‌زند که فقط سودت در آخرت است بلکه اطلاق کلام دنیا را هم شامل است.

بارها از کسانی که انفاق کرده‌اند و نذری داده‌اند شنیده‌ام که می‌گویند هیچ وقت احساس نکردیم به واسطه انفاق لنگ شدیم و ضرر کردیم. البته اگر محدودیت دنیا و میدان امتحان الهی نبود همیشه فقط سود بود ولی باید باب امتحان باز باشد و حداقل این است که سرمایه‌ات در دنیا از دست نمی‌رود.

برخی بالاتر از پول و کالا را با خدا معامله می‌کنند، جوانی و عمر خود را روی میز معامله با خدا می‌گذارند و باز ضرر نمی‌کنند.

تا این حرف‌ها را می‌زنی یک عده‌ای ناراحت می‌‌شوند و می‌گویند خیلی‌ها هم معامله کردند و ضرر کردند.

اما آن قلیلی که ما فکر می‌کنیم ضرر کرده‌اند دو دسته‌اند:

برخی خیلی خاص هستند و خودشان پاداش این دنیا را نمی‌خواهند و راضی هستند به این طور معامله. می‌گفت: من اولش برای امام حسین(ع) خرج می‌دادم تا نفعی کنم، حالا دنبال ضرر کردن هستم.

برخی هم فیلم معامله را بازی می‌کنند، اسم و ظاهر خود را روی میز معامله گذاشته‌اند ولی داخلش خالی است، باطن ندارد، جنسشان پوک است، مغز ندارد، زحمت و تلاش خود را نیاورده‌اند، تنبلی و ادعا را فقط آورده‌اند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

قاعده نجات: کذَٰلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ

خداوند در آیات ۸۷ و ۸۸ انبیاء، سنت نجات خود را معرفی می‌کند.

📌«اینچنین مؤمنین را نجات می‌دهیم»

در آیه ۸۷ ماجرا مربوط به حضرت یونس است اما وقتی این نبی خدا فکر می‌کند و چیزی می‌گوید، خداوند به او پاسخ می‌دهد و از آن شرایط سخت و غصه‌ی بودن در شکم نهنگ و ظلمت و اسید معده و تنگی هوا نجاتش می‌‌دهد، سپس خداوند می‌گوید هر کس دیگری هم این طور باشد او را نجات می‌دهیم.

«وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا»

و همنشین ماهی را یاد کن‌، زمانی که خشمناک از میان قومش‌ رفت.

«فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ»

گمان کرد، حالا که از قومش خشمناک شده و ناامید شده و تلاش خود را ادامه نداده، ما دیگر بر او سخت نمی‌گیریم؛ اما خداوند سخت گرفت و نهنگی یونس را بلعید.

«فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

پس در تاریکی‌ها در دل ماهی‌ ندا داد که خداوندا معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، هر عیبی است از خودم است؛ اشکال کار از خودم است؛ قطعا این من هستم که از ستمکارانم.

این رمز نجات است: بفهمیم اشکال کار از خودمان است «إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» و فقط خوبی‌ها از خداوند است «سُبْحَانَکَ»، گندگی نکنیم و از خداوند طلب مغفرت کنیم.

📌نام جهنم در قرآن «مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ» خانه متکبران است، کسانی که خود را بزرگ می‌دانند، عیوب خود را نمی‌بینند و خوبی‌هایشان را از خودشان می‌دانند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

راه بازگشت باز است

فرعون و فرعونیان کسانی بودند که فقط یک بخش جنایت آنها را قرآن به این شکل توصیف می‌کند:

«وَإِذْ نَجَّیْنَاکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوٓءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَآءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَآءَکُمْ...»

آنان که همواره شما را به سخت‌ترین صورت شکنجه می‌کردند، پسران شما را سر می‌بریدند و زنان شما را [برای بیگاری و کنیزی‌] زنده می‌گذاشتند.

(این جنایت مربوط به زمان قبل از تولد موسی(ع) و نوزادی او است)

ما هر گناهی که انجام داده باشیم از فرعون و فرعونیان که بدتر نیستیم! اما خداوند برای فرعون و اطرافیانش هم برنامه هدایت اختصاصی دارد.

«ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآیَاتِنَآ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ» (اعراف:۱۰۳)

هیچ وقت خدا هیچ بنده‌ای را محروم نمی‌کند این ما هستیم که از خدا ناامید می‌شویم و فکر می‌کنیم به خاطر گناهانمان دیگر خدا ما را رها کرده است.

این ما هستیم که خودمان را محروم می‌کنیم و فکر می‌کنیم دیگر نمی‌شود و خدا ما را راه نمی‌دهد.

در حالی که خدا برنامه هدایتش را از فرعون هم محروم نمی‌کند و موسی(ع) را که به سوی فرعون می‌فرستد، می‌گوید موسی با او آرام سخن بگو (نفسش را تحریک نکن)، بگذار راه برگشت بر رویش باز باشد، شاید متذکر شد و خشوع کرد.

👈 «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَىٰ»

این آیات دو درس دارد:

یکی برای آنهایی که می‌خواهند به سوی خدا برگردند تا بدانند هیچ وقت برای بازگشت دیر نیست حتی اگر فرعون و قاتل باشی.

یکی برای مبلغان که از هیچ کس ناامید نباشند.

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

هدایت از توحید شروع می‌شود

در روایت از امام صادق علیه السلام است که در زمان غیبت این دعا را زیاد بخوانید:

«اللَّهُمَ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ»

خداواندا خودت را به من بشناسان

«فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ»

چراکه اگر تو را نشناسم نبی تو را هم نخواهم شناخت.

«اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ»

خداوندا رسول خودت را به من بشناسان چراکه اگر رسول تو را نشناسم حجت تو را نخواهم شناخت.

«اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی»

خداوندا حجت خود را به من بشناسان چراکه اگر حجت تو را نشناسم از دین خود گمراه می‌شوم.

اگر به مضامین دعا دقت کنیم معلوم می‌شود گمراهی از نشناختن آخرین حلقه از ریسمان ولایت الهی یعنی حجت خداوند است اما چه می‌شود ما حجت خدا را نمی‌شناسیم؟! همه‌اش از توحید شروع می‌شود.

توحید اگر درست بود همه چیز بعدش درست می‌شود. بعدش نبی خدا (ص) را هم می‌شناسیم و حجت خدا را هم می‌شناسیم.

همه چیز از «اللَّهُمَ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ» آغاز می‌شود. خدایا خودت را به ما بشناسان.🤲

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.

نگاه ما به حیوانات چگونه است؟!

نگاه ما به حیوانات چگونه است؟! خیلی‌ها تصورشان از حیوانات یک موجود بی‌شعور است! اما آنها هم عین ما دوست و رفیق و ازدواج و محبت و گفتگو و... دارند.

چیزی شبیه انیمیشن‌هایی که در مورد حیوانات دیده‌ایم. دوستی می‌گفت در این عالم خر و گاو و پرنده و خلاصه همه موحد هستند و فقط این انسان و جن هستند که فکر می‌کنند عقل کل هستند و غیر موحد می‌شوند!

قرآن می‌گوید حیوانات و پرندگان همه امت‌هایی مثل شما هستند.

«وَمَا مِنْ دَآبَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا طَآئِرٍ یَطِیرُ بِجَنَاحَیْهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمْثَالُکُمْ ۚ ...» (انعام-۳۸)

در آیات دیگری می‌گوید این حیوانات هم مثل ما محشور می‌شوند و حتی آنها هم پایان کارشان این دنیا نیست.

«وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ» (تکویر-۵)

«وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً ۖ کُلٌّ لَهُٓ أَوَّابٌ» (ص-۵)

و پرندگان به طور دسته‌جمعی همه محشور می‌شوند و بسیار رجوع‌کننده به حق و به شدت متوجه خدا بودند.

 

در این فیلم مشاهده می‌کنیم که کوسه‌ای لاکپشتی که تنابی دور گردن او گیر کرده است را به داخل کشتی می‌اندازد تا آن را انسان‌ها به او کمک کنند.
دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 11 ثانیه

👈به شرح حال بپیوندید.

👈 با آیات و روایات کاربردی همراه شوید.