مقایسه‌ای کنید بین دو سوره مبارکه فلق و ناس، نکته بسیار مهمی از مقایسه این دو سوره بدست می‌آید.
در سوره فلق به «رب الفلق» پناه برده می‌شود از شر هر آنچه خلق شده است و چند مورد را به خصوصه از این مخلوقات ذکر می‌کند: شب هنگامی که تاریک می‌شود، ساحران و دعا نویس‌ها که گره می‌زنند و در آن می‌دمند، حسودان که حسادت می‌کنند.
معلوم می‌شود این سه مورد از میان مخلوقات خطرناک‌تر از بقیه هستند.
اما در سوره ناس ورق برمی‌گردد، عوض یک بار نام خدا را بردن و پناه بردن به او از همه مخلوقات، سه بار نام خداوند با صفات مختلفش را به میان می‌آورد و به آن پناه می‌برد، از شر فقط یک چیز:
«قُل أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ _ مَلِکِ ٱلنَّاسِ _ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ»
از شر چه چیزی؟
«مِن شَرِّ ٱلوَسوَاسِ ٱلخَنَّاسِ»
از شر وسوسه گر کمین گرفته پنهان که بسیار وسوسه می‌کند.
«ٱلَّذِی یُوَسوِسُ فِی صُدُورِ ٱلنَّاسِ»
آنکه همواره در سینه‌هاى مردم وسوسه مى‌کند.
مِنَ ٱلجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ»
چه وسوسه گران از جنّیان و چه آدمیان.
معلوم می‌شود بیشترین ضررها و خطرها از جانب این وسوسه‌گرها به انسان می‌رسد و متاسفانه مردم از دعا نویس و ساحر و شب و حسود و هر چیزی می‌ترسند و دوری می‌کنند جز این وسوسه‌گرهای پنهان.
وسوسه‌گرهایی که ذهن و قلب شما را بهم می‌ریزند، دنیا را مقابل چشم شما سیاه می‌کنند، دل‌های شما را برای انجام گناه و خیانت و ظلم نرم می‌کنند.
خیلی از کانال‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای و دوستان مصداق تام این وسوسه‌گرهای کمین گرفته پنهان هستند.
لینک مطلب در کانال آیات و روایات کاربردی 👇