پیشروی شجاعانه در عوض توقف محتاطانه...

✅ در حوادث انقلاب هر وقت شرایطی پیش می‌آمد که عادتا انسان عادی کمی محتاط‌تر رفتار می‌کند، امام با شجاعت تمام پیشروی بیشتری می‌کردند و اینطور بود که کار انقلاب پیش رفت و آن بحران‌های سخت، یکی یکی پشت‌سر گذاشته شد.

 

✅حاج احمد آقا ماجرایی از همین باب در مورد زمان نخست وزیری بختیار که امام در نوفل لوشاتو حضور دارند، نقل می‌کنند:

👈 «از طرف کاخ الیزه پاریس کسی پیش امام آمد و مردی را هم با خودش آورده بود که این مرد نمایندهٔ مستقیم کارتر است و پیامی دارد و آن اینکه: «بختیار از ماست، بختیار را ما گذاشته‌ایم و باید از او پیروی کنی و الاّ نابودتان می‌کنیم.» البته نابودتان می‌کنیم را با کنایه گفت و به قدری تند و تیز حرف زد که نمایندهٔ ژیسکاردستن پشت سر هم معذرت می‌خواست و می‌گفت به ما مربوط نیست، حضرت آیت الله مهمان ما هستند. نمایندهٔ کارتر دوباره تکرار کرد که شوخی نیست. ما بختیار را آورده‌ایم و اگر با او مخالفت کنید با جان خودتان بازی کرده‌اید.

امام پس از شنیدن این حرف‌ها کمی مکث کردند و گفتند: به کارتر بگویید از خمینی راجع به آمریکایی‌ها‌ که در ایران هستند خیلی سؤال شده که باید با آنها چه کرد؟ ولی من هنوز دستوری نداده‌ام. امید است کار به آنجا نکشد که فتوای خودم را راجع به آنها صادر کنم و امام برخاستند و رفتند و نمایندگان کارتر و ژیسکاردستن که به خیال خودشان حالا خیلی باید با امام حرف بزنند، گیج شده بودند.»

.............

منبع: رجائی، غلام‌علی، ‏‏‏‏برداشت‌هایی از‏‏ ‏‏سیره امام خمینی‏‏(س)، ج ۴، ص ۲۰۸ حجةالاسلام والمسلمین سید احمد خمینی – روزنامه اطلاعات – 24 / 7 / 58.

https://eitaa.com/joinchat/2649292800C180b1e3e87

بیایید نترسیم

در زندگی شخصی و اجتماعی پیش‌آمدهای مختلفی است که موجب می‌شود انسان بترسد، بترسد از فقر، از شکست خوردن، از تنها ماندن، از تحریم، از بی‌آبرویی و...

بیاییم فقط از خدا بترسیم.

البته نترسیدن به معنی دیوانگی نیست، به معنی آنچه هم عقلای دنیا زده می‌گویند نیست، حد و مرز شجاعت و تهور (شجاعت غیر عاقلانه) را سخت است تشخیص دهیم اما ما معمولا به سمت تهور غش نمی‌کنیم به سمت محافظه‌کاری (توصیه‌های عقلای دنیا زده) غش می‌کنیم.

حد و مرز درست شجاعت را اگر می‌خواهیم بفهمیم باید به زندگی شهدا و علما مراجعه کنیم تا با تجربیات ملموس به ما نشان دهند.

ترس از غیر خدا از جنود جهل است.

خداوند خیلی صریح می‌گوید مؤمن از غیر خدا نمی‌ترسد و فقط و فقط شیطان است که اولیاء خودش را از غیر خدا می‌ترساند:

«اِنَّمَا ذلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءَهُ فَلاَ تَخَافُوهُمْ وَ خَافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (آل عمران- ۱۷۵)»

این فقط شیطان است که اولیاء خودش را می‌ترساند پس از وعیدهای شیطان و اولیائش نترسید و از من (خدا) بترسید اگر مؤمن هستید.

روشن می‌شود ترس از هر چیز از غیر خدا از شیطان ریشه می‌گیرد و اگر از غیر خدا هم ترسیدیم به تولی ما از شیطان برمی‌گردد.

قرآن در توصیف انبیاء الهی می‌گوید:

«الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالاَتِ اللّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَدا إِلاَّ اللّهَ وَ کَفَى بِاللّهِ حَسِیبا (الاحزاب - ۳۷)»

همان کسانی که پیام خداوند را ابلاغ می‌کنند و از کسی جز خداوند ترسی ندارند و خداوند بهترین حساب‌رس است.

........

پی‌نوشت:

✅ استاد بنده از یکی از فضلا که در بحث حدیث زیاد کار کرده بود نقل می‌کرد:

✅ ایشان می‌گفتند من بیش از ۴۰۰ هزار حدیث خوانده‌ام و از میان آنها فلان تعداد را انتخاب کرده‌ام و باز از میان آنها تعدادی را گزینش کرده‌ام و به نظرم می‌رسد زیباترین حدیثی که خوانده‌ام این حدیث است:

✅ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:
🔻ما سلّطَ اللّهُ على ابنِ آدَمَ إلاّ مَن خافَهُ ابنُ آدَمَ،
خدا بر انسان فقط کسی را مسلط می‌کند که از او بترسد.
🔻و لَو أنّ ابنَ آدَمَ لَم یَخَفْ إلاّ اللّهَ ما سَلّطَ اللّهُ علَیهِ غَیرَهُ
و اگر انسان فقط از خدا می‌ترسید، خداوند غیر خودش را بر او مسلط نمی‌کرد.
🔻و لا وُکِلَ ابنُ آدَمَ إلاّ إلى مَن رَجاهُ،
و انسان واگذارده نمی‌شود الا به آن که به او امید بسته است.
🔻 و لَو أنّ ابنَ آدَمَ لَم یَرْجُ إلاّ اللّهَ ما وُکِلَ إلى غَیرِهِ.
و اگر انسان به غیر خدا امید نداشت به کسی غیر خداوند واگذارده نمی‌شد.

................................

دنبال کردن شرح حال در ایتا