✅ یکی از شکنجه‌های ساواک که در خاطرات برخی از مبارزان پیش از انقلاب انعکاس یافته است، شکنجه‌های مربوط به امور جنسی همچون برهنه کردن و... است.
بخشی از خاطرات حمید حاجی عبدالوهاب از دوران زندان نیز مربوط به یکی از این اقسام شکنجه‌ها است. او در این مورد نقل می‌کند:
🔻 «افرادی که مسلح به اسلحه و این جور چیزها دستگیر می شدند، عموماً شکنجهِ شدید می‌شدند. طوری که چرک و خون از کف پایشان می‌آمد و گلیم و پتوهای سربازی آنجا، وسیلهِ پاک کردن چرک و خون بود. به این شکل نبود که به طور مرتب پانسمان و رسیدگی کنند، مگر این که زندانی کارش به جایی می‌کشید که از شدت وخامت بیهوش می‌شد. آن وقت بود که او را به درمانگاه می‌بردند و پانسمان می‌کردند؛ ولی بعد از یک مدت هنوز جای زخمها خوب نشده، دوباره می‌بردند و شلاق می‌زدند.
🔻 دربارهِ بچه های مذهبی، به دلیل حساسیت‌ها، روی ناموس تاکید داشتند. مثلا بعضی از بچه‌هایی که خواهرانشان هم در این جریانات بودند، جلوی خود بچه ها تعرضاتی می‌کردند و یا صدای شکنجهِ او و سر و صدای آنها را در سالن ها پخش می‌کردند.
🔻 بی خوابی دادن، نصف شب بیدار کردن و... از دیگر شکنجه ها بود. در طول یک سال و خُرده ای داخل سلولهای نمور و تاریک بودم. تنها نوری که داشتیم، لکهِ نور خورشیدی بود که داخل دستشویی از یک دریچه دو، سه سانتی به داخل می‌افتاد. وقتی داخل دستشویی می‌رفتیم، چند دقیقه‌ای چهره مان را جلوی آن نور می‌گرفتیم تا برای چند دقیقه هم شده نور خورشید به چهره مان بخورد. از لحاظ امکانات و غذا هم در مضیقه بودیم. فقط یک زیلو یا پتو داخل سلولها بود.
🔻 تمیز کردن توالت‌ها هم، کارِ ما بود. گاهی اوقات برای بازکردن سوراخ دستشویی مجبور می‌شدیم دست را تا انتهای بازو داخل آن ببریم تا باز شود. البته این کارها جزو امتیازات ما محسوب می‌شد؛ یعنی اگر نگهبان می‌خواست به ما ارفاق کند، یک امتیاز به ما می‌داد که برویم توالت را تمیز کنیم و این کار شکنجه محسوب نمی‌شد. فرصتی بود که آبی به تن و دست و صورتت بزنی و در طول آن مدت کوتاه تغییر آب و هوا بدهی.»
📖 منبع: خاطرات مبارزه و زندان، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، موسسه چاپ و نشر عروج، ۱۳۸۷ش، صص ۲۷-۲۸.
..............................................