✅ یکی از محققان خارج از کشور که در رشته "شرق شناسی" تحصیل می‌کرد و پایان‌نامه او در مورد "قمه‌زنی" بود، از بنده در مورد حکم قمه زنی از نظر قانون جمهوری اسلامی سوال کرد.
✅ در قوانین جمهوری اسلامی هیچ نامی از موضوع خاص قمه‌زنی برده نشده است و حکمی در خصوص این عنوان ذکر نشده است. اما احتمال دارد که این اقدام به عنوان مصداقی از جرم "اخلال در نظم عمومی" و قوانین مربوط به آن باشد، فلذا به بررسی مواد قانونی مرتبط با این عنوان عام می‌پردازم.
🔹 در ماده ۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۰۴/ ۱۲/ ۱۳۹۲ در مورد حیثیت‌های مطرح برای تحقق جرم گفته شده است: «محکومیت به کیفر فقط ناشى از ارتکاب جرم است و جرم که داراى جنبه الهى است، مى‌تواند دو حیثیت داشته باشد: الف- حیثیت عمومى از جهت تجاوز به حدود و مقررات الهى یا تعدى به حقوق جامعه و اخلال در نظم عمومى. ب- حیثیت خصوصى از جهت تعدى به حقوق شخص یا اشخاص معین.»
🔹در ماده ۶۷ این قانون مواردی چون گزارش‌ها و نامه‌هایی که هویت گزارش دهندگان و نویسندگان آن مشخص نیست در صورتی که با توجه به قرائن به نظر دادستان موجب اخلال در نظم و امنیت عمومی شود، مصداقی از جرم محسوب میشود.
🔹 درتبصره ش ۱ که بر ماده ۶۸۷ قانون مجازات اسلامى- کتاب پنجم (تعزیرات و مجازاتهاى بازدارنده) مصوب ۰۲/ ۰۳/ ۱۳۷۵ زده شده است، اقداماتی همچون آسیب رساندن به تاسیسات عمومی و... در صورت احراز قصد اخلال در نظم عمومی به عنوان یکی از مصادیق محارب مشخص شده است.👇 «هرکس در وسایل و تأسیسات مورد استفاده عمومى از قبیل شبکههاى آب و فاضلاب، برق، نفت، گاز، پست و تلگراف و تلفن و مراکز فرکانس و ماکروویو (مخابرات) و رادیو و تلویزیون و متعلقات مربوط به آنها اعم از سد و کانال و انشعاب لولهکشى و نیروگاههاى برق و خطوط انتقال نیرو و مخابرات (کابلهاى هوایى یا زمینى یا نورى) و دستگاههاى تولید و توزیع و انتقال آنها که به هزینه یا سرمایه دولت یا با سرمایه مشترک دولت و بخش غیر دولتى یا توسط بخش خصوصى براى استفاده عمومى ایجاد شده و همچنین در علائم راهنمایى و رانندگى و سایر علائمى که به منظور حفظ جان اشخاص یا تأمین تأسیسات فوق در شوارع و جادهها نصب شده است، مرتکب تخریب یا ایجاد حریق یا از کار انداختن یا هر نوع خرابکارى دیگر شود بدون آنکه منظور او اخلال در نظم و امنیّت عمومى باشد به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد. تبصره 1- در صورتى که اعمال مذکور به منظور اخلال در نظم و امنیّت جامعه و مقابله با حکومت اسلامى باشد مجازات محارب را خواهد داشت. تبصره 2- مجازات شروع به جرائم فوق یک تا سه سال حبس است.»
🔹 در «نظریههاى اداره کل امور حقوقى و اسناد وامور مترجمین قوه قضائیه» مصوب «اداره کل امور حقوقى و اسناد و امور مترجمین قوه قضا» تعریف مشخصی برای اخلال در نظم عمومی ذکر شده است و تکلیف برخی از مصادیق مشتبه جرم اخلال در نظم عمومی نیز مشخص شده است: 🔸در نظریه۹۷۶۹/ 7- 14/ 10/ 1379 اموری چون سد معبر برای فروش کالا از دایره شمولیت این قانون خارج شده است. 🔸در نظریه ۵۹۵۳/ 7- 11/ 11/ 1382: تلازم تهدید و فحاشی تهدید و فحاشى مدیر یا مدیران مؤسسات عمومى با اخلال در نظم عمومی نفی شده است. 🔸در نظریه ۷۵۳۰/ 7- 8/ 10/ 1383، برای اولین بار تعریف نسبتا مشخصی برای جرم اخلال در نظم عمومی ذکر شده است: «اخلال در نظم عمومى زمانى اتفاق مىافتد که فردى با اعمال و رفتار زشتى به نوعى آسایش و امنیّت و صیانت جامعه را مختل نموده باشد. صرف تعرّض به یک شخص در صورتى که به نتیجه مذکور منتهى نشده باشد اخلال در نظم عمومى نیست.»
✅ با توجه به نظریه فوق در صورتی که به تشخیص قاضی "قمه‌زنی" مصداقی از اعمال و رفتار زشت که منجر به اخلال در آسایش و امنیت و صیانت جامعه شود، باشد می‌تواند عنوان جرم اخلال در نظم عمومی بر آن صدق کند.
✅ در مورد مجازات جرم اخلال در نظم عمومی نیز در ماده ۶۱۸ «قانون مجازات اسلامى - کتاب پنجم» گفته شده است: «هرکس با هیاهو و جنجال یا حرکات غیر متعارف یا تعرّض به افراد موجب اخلال نظم و آسایش و آرامش عمومى گردد یا مردم را از کسب و کار بازدارد به حبس از سه ماه تا یک سال و تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.»
🔹 در زبان عربی قمه‌زنی را "تطبیر" گویند و این نام نیز مثل خود آن یک امر نوپدید که در کتب لغوی عرب هیچ ذکری از آن نشده است.
🔹کسانی که حکم به جواز قمه زنی می‌کنند عمده استدلالشان، استناد به احکام عامی چون "وجوب تعظیم شعائر" یا "استحباب جزع برای اباعبدالله" یا "مواسات با اهل بیت(علیهم السلام)" است که مخالفین قمه‌زنی یا تطبیق این مصداق را نمی‌‌پذیرند یا در اصل وجود آن حکم عام اشکال دارند.
🔹اما برخی از قائلین به جواز قمه‌زنی به برخی ادله خاص نیز برای جواز قمه زنی استدلال کرده‌اند که یکی از پرشمارترین این به ظاهر ادله که حتی برخی در متن فتوای خود نیز آن را آورده اند، ماجرای حضرت زینب(س) که سر خود را به محمل کوبیده‌اند، است.
اما این ماجرا:
🔸اولا سند ندارد و از کتاب «نورالعین فی مشهد الحسین» مربوط به قرن پنجم است که نویسنده آن مشخص نیست، کسانی هم که قائل به مشخص بودن نویسنده آن هستند فردی شافعی مسلک را به عنوان نویسنده آن ذکر کرده‌اند؛
🔸ثانیا اگر هم ماجرا مستند می‌بود و سندی متصل و عادل می‌داشت، این اتصال به امام معصوم نیست که حجیت داشته باشد و این گزارش نیز دارای اشکالات متعدد و نقل‌های متناقضی است، مثلا با توجه به گزارش‌های مختلف که مکرر از وضعیت اهل بیت در سفر به شام نقل شده است اصلا محملی (کجاوه) وجود نداشته و حضرات را با وضعیت نامناسبی به آنجا منتقل می‌کنند، ثانیا با گزارش‌های مبنی بر صبر حضرت زینب(س) و توصیه اباعبدالله به صبر و جزع نکردن و... تناقض دارد.
✅ اما از دلیل‌های ساختگی بر جواز قمه زنی که بگذریم، قائلین بر جواز باید بتوانند، ادله مختلف دال بر حرمت قمه زنی را به نحو یقینی رد کنند، چرا که شک در حجیت هر عمل دینی، برای عدم جواز آن کافی است.
🔹 جدا از احکام ثانوی حرمت "وهن و اضرار" که از منظر احکام عمومی مطابق بر قمه‌زنی است و بسیار ذکر شده است، حکم حکومتی رهبری مبنی بر حرمت خصوص قمه زنی نیز از جمله ادله‌ای است که به علت اتفاق همه فقها بر لزوم رعایت حکم حاکم، قائلین به "جواز قمه زنی" پاسخی برای آن ندارند، جز نفی اصل و اساس حکومت و حاکمیت اسلامی موجود.
🔹 در روایتی که در باب اثبات عید فطر به واسطه حکم حاکم شرع از امام صادق(ع) آمده است، در باب لزوم رعایت حکم حاکم شرع به نحو مطلق گفته میشود که مخالفت با حکم حاکم داخل شدن در نهی الهی و هلاکت اخروی است.
سلام علیکم. چه کسی در «در اصل وجود آن حکم عام اشکال دارند»؟
پاسخ بنده👇 چند قسم کردم در وجوب تعظیم شعائر و استحباب جزع بحثی نیست ولی در استحباب مواسات ما حکم عام استحباب مواسات با اهل بیت رو قبول نداریم. اولا مواسات به معنی قراردادن چیزی که در اختیار داریم با دیگران و مساوی و برابر نگه داشتن خود با دیگری است که منظور اون افراد این نیست بلکه همراهی کردن در مصیبت و مثلا جاری کردن خون از خود و یا وارد نمودن زخم به خود برای همراهی کردن با اهل بیت(علیهم السلام) در ماجرای کربلا است. ما اصل وجود چنین حکم عامی را قبول نداریم.
در پست با عنوان « توضیح نظر رهبری در مورد قمه زنی» اشاره کردم که حضرت آقا قائل به حرمت قمه زنی به حکم اولی به علت بدعت بودن آن هستند. ایشان در این مورد می‌فرمایند: « شما تا به حال، کجا دیدهاید که فردى به خاطر رویکرد مصیبت عزیزترین عزیزانش، با شمشیر بر مغز خود بکوبد و خون جارى کند؟ کجاى این کار، عزادارى است؟! قمه زدن، سنّتى جعلى است. از امورى است که مربوط به دین نیست... قطعا این، یک بدعت است.»
عمده احکام دین به امور کلی که مصادیق متعدد دارند تعلق گرفته است، مثلا تعظیم شعائر الهی واجب شده است و یکی از این شعائر الهی، عزاداری برای اهل بیت است اما اینکه کدام سبک برای عزاداری باشد؟ در دین گفته نشده است و ما نمی‌توانیم بگوییم این سبک خاص جزو دین است.
حداکثر این است که برخی از مصادیق عزاداری توسط خاندان اهل بیت انجام شده و یا در زمان اهل بیت توسط افرادی انجام شده و مورد تأیید آنها قرار گرفته است یا از آن نهی نشده است؛ اما سبک‌های عزادای که بعدها پدید آمده است و در مورد آنها سخنی گفته نشده است، چه؟
در تعریف بدعت گفته شده است: «ادْخالُ فِى الدّینِ ما لَیْسَ فِى الدّین» یعنی آن‌چیزی که در دین نیست را در دین وارد کنیم و بگوییم این جزو دین است. نه تنها قمه زنی بلکه هر امر دیگری حتی مثلا صلوات فرستادن در هنگام حضور فلان عالم یا برگزاری دعای کمیل در شب‌های جمعه و... هم که به خصوصه از طریق شارع حکمی برای آن مشخص نشده است اگر بخواهد به نفسه مصداق حکم شارع و جزو دین دانسته شود، انجام آنها مصداق بدعت و حرام خواهد بود.
توضیحات آیت‌الله مصباح در مورد نوآوری در عزادری... دریافت مدت زمان: 3 دقیقه 44 ثانیه
در فیلم بالا آیت‌الله مصباح به این پرسش پاسخ می‌دهند که آیا هر نوآوری و ابداع در روش‌های عزاداری مصداق بدعت و حرام است؟
توضیح ایشان این میشود که در شرع روش خاصی برای عزاداری تشریع نشده است. یک روش‌هایی بین همه عقلاء برای عزادری بوده است که آنها تأیید شده، یک روش‌هایی هم نبوده که بعدها کسانی اینها را ابداع کرده‌اند و به جهت عقلائی بودن آن روش‌ها و اینکه خلاف شرعی در آنها نبوده مورد تأیید علما قرار گرفته است.
پس باید گفت بدعت به معنای نوآوری در دین همیشه حرام نیست بلکه آن بدعتی حرام است که:
یا اینکه کسی بگوید این عمل خاص مثلا قمه زدن در عزاداری که دین در مورد خصوص آن ساکت است، به نفسه جزو دین است؛
در این فرض فرقی نمی‌کند که آن عمل چه چیزی باشد، حتی صلوات فرستادن در حالت خاصی و یا نماز خاصی خواندن نیز اگر دین در مورد آن ساکت باشد و بخواهد به اسم دین انجام شود، مصداق بدعت و حرام است.
یا اینکه آن عمل خاص و جدید، نه به نفسه بلکه از این جهت که مصداق یک عنوان مورد تأیید شارع است مثلا عزاداری، بخواهد انجام شود، در این صورت:
اولا باید تطابق آن عنوان کلی مورد تأیید شارع بر این فعل خارجی خاص واضح باشد؛
و ثانیا از جهات مختلف عناوین حرام دیگری بر آن تطابق نکند؛
قمه زنی از سنت‌های جدیدی بوده است که هم از جهت تطابق عنوان عزاداری متعارف ناس بر آن به علت غیر عقلائی بودنش اشکال وجود دارد و هم از جهاتی چون وهن مذهب و آسیب وارد شدن به بدن، پس درست این است که بگوییم قمه زنی به حکم اولی و از باب بدعت بودن حرام است همانطور که رهبری فرموده‌اند، نه اینکه به حکم اولی جایز و به حکم ثانوی حرام است؛ چون سنت جدیدی است که تحت عنوان یک امر دینی صورت می‌گیرد و ملاکات لازم برای تأیید و تطابق بر آن امر دینی را ندارد.
دریافت مدت زمان: 30 ثانیه قمه زنی در خیابان‌های انگلستان- آیا نباید از خودمان بپرسیم که چرا اروپایی‌ها که همیشه با نمادهای دین و مذهب مثلا حجاب به اشکال مختلف مبارزه کرده‌اند، به این جماعت اجازه انجام این کارها را می‌دهند!
✅ یکی از سؤال‌هایی که هر سال در ایام عزاداری اباعبدالله، مورد توجه قرار می‌گیرد، تمایزات عزاداری صحیح و شایسته با عزاداری باطل و ناشایست است.
✅ آنچه عمده فقها در شرایط عزاداری مطرح نموده‌اند یکی "وهن مذهب نبودن" است و دیگری "وارد نشدن آسیب معتنا به" و ضرر جدی به بدن است.
یعنی ممکن است در هر مکان و فرهنگی، مردم به نوعی در مصیبت خود عزاداری کنند، یک جا به سر و سینه خود بزنند، یک جا سنگ برهم بکوبند، یک جا خود را کاه وگلی کنند و...
هر آنچه مردم در فرهنگ‌های مختلف در مصیبت‌های خود انجام می‌دهند، اگر دو شرط مذکور را نداشته باشد انجام آن در عزای اباعبدالله جایز است.
✅ یعنی این عزاداری به حکم ثانوی:
🔹اولا نباید موجب "وهن مذهب" شود، یعنی دیگران وقتی آن را می‌بینند شما را که به عنوان یک مناسک دینی، این کار را انجام می‌دهید تحقیر یا تمسخر نکنند.
🔹 ثانیا نباید موجب وارد شدن "ضرر معتنا به" بر بدن شود، یعنی ضرری که به صورت متعارف مردم به آن توجه می‌کنند و آن را بی‌اهمیت نمی‌شمارند.
✅ از جمله اشکالاتی که عمده فقها به برخی عزاداری‌ها همچون تیغ‌زنی و قمه‌زنی گرفته‌اند به حکم ثانوی و به علت تطبیق این عناوین کلی برآنها است.
اما موافقان قمه‌زنی یا تیغ‌زنی نیز در پاسخ می‌گویند چون این کارها به حکم اولی حرام و باطل نیست ما کاری می‌کنیم که موجبات تطبیق حکم ثانوی بر آن بوجود نیاید مثلا می‌رویم به صورت خصوصی در خانه قمه می‌زنیم و کسی نمی‌بیند که وهن مذهب رخ دهد و یا به نحوی قمه را می‌زنیم که برای بدن ضرر که ندارد هیچ بلکه موجب حجامت سر شده و مفید نیز هست.
✅ اما رهبری بر خلاف عمده فقها حرف دیگری می‌زنند، ایشان می‌گویند: قمه زنی و تیغ زنی به حکم اولی نیز حرام است و مصداقی از بدعت، سخن ایشان بر این اساس است که وقتی به فرهنگ‌های مختلف نگاه می‌اندازیم مثلا به صورت متعارف برخی در عزای بستگان خود بر سر و سینه می‌زنند یا برخی به خود کاه می‌زنند و... و خلاصه مردم در فرهنگ‌های مختلف کارهایی را تحت عنوان عزاداری انجام می‌دهند و حال که صدق عنوان عزاداری بر آن صورت گرفت پس به حکم اولی انجام آن به عنوان عزاداری دینی برای امام حسین(ع) نیز جایز است و البته اسلام هم دو قید به حکم ثانوی به آن اضافه می‌کند که ذکر شد.
✅ اما هیچ‌جا مشاهده نمی‌کنیم که مردم در عزای اطرافیان خود تیغ بزنند، قمه بزنند و یا قفل بر بدن بزنند و... پس به حکم اولی این امور عزادری که محسوب نمی‌شود هیچ بلکه بدعت و اموری وارد شده در دین است و جایز نیست و نوبت به حکم ثانوی هم نمی‌رسد.
🎙حضرت آقا در ۱۷ خرداد ۱۳۷۳ در آستانه محرم در جمع روحانیون استان "کهکیلویه و بویر احمد" می‌فرمایند:👇
🔹«قمه زدن هم از کارهاى خلاف است ... نمىشود در مقابل این کار غلط، سکوت کرد .... کار غلطى است که عدّهاى، قمه به دست بگیرند و به سرِ خودشان بزنند و خون بریزند. کجاى این حرکت، عزادارى است؟! البته، دست بر سر زدن، عزادارى است.
🔹شما بارها دیدهاید کسانى که مصیبتى برایشان پیش مىآید، بر سر و سینه خود مىکوبند. این، نشانه عزادارى؛ امّا شما تا به حال، کجا دیدهاید که فردى به خاطر رویکرد مصیبت عزیزترین عزیزانش، با شمشیر بر مغز خود بکوبد و خون جارى کند؟ کجاى این کار، عزادارى است؟! قمه زدن، سنّتى جعلى است. از امورى است که مربوط به دین نیست و بلاشک، خدا هم از انجام آن راضى نیست.
🔹علماى سَلَف، دستشان بسته بود و نمىتوانستند بگویند: این کار، غلط و خلاف است. امروز، روز حاکمیت اسلام است و روز جلوه اسلام است. نباید کارى کنیم که آحاد جامعه اسلامى برتر، یعنى جامعه محبّ اهل بیت علیهم السلام که به نام مقدّس ولى عصر أرواحنا فداه، به نام حسین بن على علیه السلام و به نام امیر المؤمنین علیه السلام مفتخرند، در نظر مسلمانان و غیر مسلمانان عالم، به عنوان یک گروه آدمهاى خرافىِ بىمنطق، معرّفى شوند .... قطعا این، یک بدعت است.»
📝یکی از مراجع بزرگوار قم با این مقدمه همیشگی که فقیه نائینی بود، فرموده بودند که مصیبت آنقدر بزرگ است که همه این کارهایی که مردم می‌کنند تفریط است و خلاصه اموری از قبیل تیغ زدن هم جایز است.
📝به ذهنم رسید در اینجا فتوای برخی فقهای معاصر و بعد از مرحوم نائینی که با توجه به شرایط زمان و... فتاوای متفاوتی در مورد مثلا قمه زدن دارند را بیاورم تا معلوم شود: «فقیه فقط نائینی و برخی دیگر از بزرگواران هم رای با ایشان در مطلق زمان بوده است و بس!» ولو حیثیت‌های موضوعات نیز عوض شود.
نظر شماری از مراجع معظم و بزرگ تقلید شیعه، در خصوص قمه و تیغ زدن و آسیب رساندن به بدن در ایام عزاداری حسینی👇
✅ حضرت امام خمینی(رضوان الله علیه):
اگر موجب ضرر نباشد مانع ندارد ، ولی در این زمان این عمل نشود.
✅ امام خامنه‌ای(حفظه الله):
قمه زنى علاوه بر اینکه از نظر عرفى، از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمی‌شود و سابقه‌اى در عصر ائمه «علیهم السلام» و زمان‌هاى بعد از آن ندارد و تأییدى هم به شکل خاص یا عام از معصوم «علیه السلام» در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى‌شود. بنابراین در هیچ حالتى جایز نیست.
رهبر فرزانه انقلاب، حضرت آیت الله خامنهاى در دیدار جمعى از روحانیون در آستانه ایام عاشوراى سال 1373در ضمن بیانات مبسوطى در خرافه زدایى از عزادارى سیدالشهدا فرمود: «قمه زدن هم از آن کارهاى خلاف است ... این یک کار غلطى است که عدهاى قمه‌ها را بگیرند و به سر خود بزنند و خون بریزند. کجاى این کار، حرکت عزادارى است؟ این جعلى است. این از چیزهایى است که از دین نیست». و در پاسخ به نامه امام جمعه اردبیل نوشتند: «امروز این ضرر بسیار بزرگ و شکننده است و لذا قمه زدن علنى و همراه با تظاهر، حرام و ممنوع است.»
✅ مرحوم آیت اللّه سیدمحمدکاظم یزدی(رضوان الله) صاحب عروة الوثقی که بیشتر فقهای معاصر با حاشیه نگاری کتاب ایشان، مرجعیت خویش را آغاز کرده اند، در این باره می‌نویسد:
« تعزیه‌داری حضرت سیدالشهدا ارواحنا فداه باید به‌نحوی باشد که از خود ائمه‌هدی صلوات الله علیهم رسیده و به مثل زخم‌زدن اذن از ایشان نرسیده است و سابقین از علما رضوان الله علیهم هم رخصت نداده‌اند و زخم‌زدن بر بدن دیگری جایز نیست؛
قمه و تیغ زدن فاقد سند صحیحه و مصداق بدعت و وهن دین است و بدعت‌گذاری و وهن دین را سبب شدن از گناهان بزرگ است.
✅ مرحوم آقا سید محسن امین(رضوان الله):
قمه زنى و اعمالى دیگر از این قبیل در مراسم عزادارى حسینى به حکم عقل و شرع حرام است.
✅ مرحوم آیت‌الله محمد فاضل لنکرانی(رضوان الله):
مسئله قمه زنی نه تنها موجب گرایش به اسلام و تشیع نمی‌شود بلکه به علت نداشتن هیچ گونه توجیه قابل فهم برای مخالفان ثمره‌ای جز نتیجه ی سوء نخواهد داشت. لذا لازم است علاقه‌مندان به امام حسین (ع) از این گونه اعمال خودداری کنند.
جامع المسائل، ج 1، ص 622، س 2172.
✅ مرحوم آیت الله سید ابوالقاسم خویی(رضوان الله) نیز تصریح می‌کنند که قمه زنی عنوان عزاداری امام حسین علیه‌السلام را ندارد و نص و روایت به‌خصوصی نیز درباره آن وارد نشده است؛ ازهمین‌رو انجام آن به‌عنوان یک عمل دینی صحیح نیست. ایشان در کتاب صراط النجاة می‌آورد:
«لم یرد نص بشعاریته فلا طریق الی الحکم باستحبابه؛ نصی درباره شعاربودن قمه‌زنی وارد نشده است؛ پس طریقی برای حکم به استحباب این عمل وجود ندارد.»
✅شاگرد آیت‌الله خوئی، مرحوم آیت‌اللّه تبریزی(رضوان الله) نیز در همین کتاب، این مطلب را تقریر کرده و می‌گوید:
«دخولُ ما ذُکر فی الجزع المستحب لما أصاب سیّد الشهدا علیه‌السلام محل تأمل؛ داخل‌بودن قمه‌زنی در عزاداری امام‌حسین علیه‌السلام جای تأمل دارد.»
✅ مرحوم آیت‌الله سید محسن حکیم(رضوان الله):
فرزند ایشان شهید سید محمد باقر حکیم(ره) نقل نموده‌اند که پدر بزرگوارشان دائماً می‌فرموند:
«انّ قضیة التطبیر هی غصة فی حلقومنا»؛ «مسئله قمه زنی، غصّه و اندوهی در گلوی ماست.»
✅ شهید آیت‌الله سید محمد باقر صدر (رضوان الله):
آنچه که امروز با نام قمه زنی و جاری ساختن خون بر بدن انجام میشود از افعال عوام مردم و جاهلین آنها است و هیچ یک از علماء اقدام به این کار نکرده‌اند بلکه آنها دائماً از اینکار منع نموده و آن را حرام می‌دانسته‌اند.
✅ مرحوم آیت‌الله محمد تقی بهجت(رضوان الله):
حکمش به عنوان اولی عدم ضرر رساندن به خود یا دیگری است به حدی که حرام باشد، پس اگر مضر نباشد ومفسده ای هم برآن مترتب نباشد فی نفسه اشکال ندارد.
آیت‌الله بهجت، استفتاآت ج: 4، ص: 539، سوال 6383.
ایشان همچنین در مورد فتوای مرحوم ابوالحسن اصفهانی نیز نقل می‌کنند آیت‌الله اصفهانی مخالفت خود را تا آخر با قمه زنی حفظ نمودند.
همچنین در مورد اینکه شایعه شده بوده است آیت‌الله بهجت وصیت نموده‌اند لباسی که خون قمه روی آن ریخته بوده است را برای دفن نمودن با خودشان نگه داشته‌اند را تکذیب نموده‌اند.
باید از کارهایی که عزاداری را خدشه دار می کند اجتناب شود.
✅ آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی:
اگر موجب وهن به مذهب حساب شود و یا ازجهات دیگری مفسده داشته باشد و یا موجب ضرر مهمی بربدن باشد جایز نیست. (دفتر معظم له)
✅ آیت‌الله شیخ حسین نوری همدانی(حفظه الله):
هر عملی که موجب وهن مذهب و اختلاف بین امت اسلامی می‌گردد حرام است.
✅ آیت‌الله شیخ ناصر مکارم شیرازی(حفظه الله):
بطور کلی، آسیب رساندن به بدن و آنچه سبب وهن مذهب باشد جایز نیست، خواه از طریق قمه زنی باشد یا زنجیرهای تیغ دار.
ایشان در استفتائی که از دفتر ایشان در این مورد گرفته شده است نیز فرموده‌اند:
به یقین کسانی که قمه می زنند از عاشقان و دلباختگان حضرت اباعبدالله (علیه السلام) هستند لکن این عمل در شرایط فعلی به مکتب اهل بیت(علیهم السلام) ضربه می زند و آثار سوء آن مشهود است، چه بهتر که خون خود را به مراکز انتقال خون هدیه کنند که باعث حیات مسلمانی می گردد «ومن احیاها فکانما احیی الناس جمیعا.» (سایت دفتر معظم له)
✅ آیت‌الله سید محمد علی علوی گرگانی(حفظه الله):
چون موجب وهن تشیع است جایز نیست.
✅ آیت‌الله سید محمود هاشمی شاهرودی(حفظه الله):
در کیفیت برگزاری مراسم و شیوه‌های آن بایستی شرایطی را مد نظر قرار داد، آن که موجب وهن دین و مکتب تشیع و یا جامعه اسلامی و یا نظام مقدس جمهوری اسلامی نباشد؛ زیرا که وهن هر یک از آنها از اعظم محرمات و کبائر است و تشخیص این امر از اختیارات ولی‌امر مسلمین است؛ بدان معنی که اگر در شرائط خاصی ولی امر مسلمین چنین تشخیص بدهد که شیوه به خصوص بر خلاف مصلحت جامعه اسلامی و یا موجب وهن و ضربه زدن به دین و یا نظام مقدس جمهوری اسلامی است و بر اساس آن از برگزاری آن منع نماید، تبعیت از ایشان بر همگان واجب است و در این رابطه آحاد مکلفین نمی‌توانند از نظر شخصی خود تبعیت کنند.
✅ آیت‌الله جعفر سبحانی(حفظه الله):
قمه زنى در زمان حاضر جایز نیست.
✅ آیت‌الله حسین مظاهری(حفظه الله):
حرام است؛ علاوه بر این، در این زمان وهن برای تشّیع است و همچنین هرچه نظیر قمه‌زنی است، مانند زنجیر تیغ‌دار. ضمن آنکه مراعات قوانین هر مملکتی، مخصوصاً قوانین جمهوری اسلامی، واجب است.
✅آیت‌الله عبدالله جوادی آملی(حفظه الله):
چیزی که در شرایط کنونی، مایه وهن اسلام است، مانند قمه زدن و ...، جایز نیست.
✅ آقا سید کاظم حائری(حفظه الله):
خرافاتی مانند قمه زنی، موجب بدنامی اسلام و تشیع است.
✅ آقا سید محمد حسینی زنجانی(حفظه الله):
قمه زنی اینکه از مصادیق عزاداری باشد محل اشکال است و اگر سبب سوء استفاده دشمنان تشیع و موجب وهن مذهب گردد جایز نیست.
✅ آیت الله حسین مظاهری:
حرام است؛ علاوه بر این، در این زمان وهن برای تشّیع است و همچنین هرچه نظیر قمه‌زنی است، مانند زنجیر تیغ‌دار. ضمن آنکه مراعات قوانین هر مملکتی، مخصوصاً قوانین جمهوری اسلامی، واجب است. (سایت دفتر معظم له)
و اما:
✅ آیت الله حسین وحید خراسانی:
(دفتر قم: صبح عاشورا بلامانع است) (دفتر مشهد: معظم له در اینباره اظهار نظر نفرموده اند)
✅ آیت الله سیدصادق شیرازی:
هیچ چیز جای قمه زدن روز عاشورا را نمی‌تواند بگیرد، لذا مؤمنان و محبان اهل بیت علیهم السلام سعی بر آن داشته باشند که روز عاشورا قمه بزنند. (سایت ایشان)
✅ آیت الله سید محمدصادق روحانی:
تمام آنچه ذکر کرده‌اید (لطمه زدن به صورت و قمه زنی) جایز و مستحسن است؛ مگر کاری که موجب هلاکت شود. (سایت دفتر معظم له)
✅ آیت الله محمداسحاق فیاض:
جایز است و ثواب نیز دارد، در صورتی که ضرر معتد به نداشته باشد. (سایت دفتر معظم له)
✅ آیت الله بشیر نجفی:
الموارد التی أشرت إلیها (التطبیر والضرب بالسلاسل والمشی على الجمر والزحف نحو القبر) من الشعائر بل من أبهاها، وأما إن کنت ترید أن ترضی أعداء الله وأعداء رسوله وأعداء أهل البیت فهم لا یرضون ما دمت فی حظیرة مذهب أهل البیت، وهم کما یستنکرون ما ذکرت یستنکرون البکاء على أهل البیت(ع) ویستنکرون ولائک لهم ــ أی لأهل البیت ــ ویستنکرون زیارة قبور أهل البیت(ع) فعلیک بالالتزام بالدین وبما جاء من أهل البیت(ع) والله الهادی.(سایت دفتر معظم له)
............
برای درک تاثیرات منفی قمه و تیغ زنی و علت فتوای فقهای متعدد به تحریم این عمل در زمان کنونی پیشنهاد می‌کنم حتما کلیپ زیر را مشاهده بفرمایید.
