بسم الله الرحمن الرحیم
✅ ته بسیاری از تحلیل‌ها را که دنبال کنیم، می‌رسیم به یک گزاره مشترک: "سوءظن بالله"؛
🔹مثلا کسانی که می‌گویند حق و حقیقتی در عالم وجود دارد اما ما نمی‌توانیم آن را بشناسیم، اگرچه گزاره‌ای معرفتی را بیان می‌کنند اما در واقع "سوء ظن بالله" دارند، چگونه می‌شود خداوند حکیم و رحیم، دست ما را از رسیدن و فهم حقیقت اگر بخواهیم، کوتاه بگذارد؛
🔹یا کسانی که با وجود تعداد شهدای بی‌سابقه‌ای که این ملت در تاریخ اسلام در راه اسلام ناب داده‌اند و باوجود حضور خالصانه و فداکارانه مردم در صحنه انقلاب، گمان می‌کنند امکان دارد یک نیروی خارجی با قدرت نظامی خود یا یک بمب اتم طومار انقلاب را درهم پیچد، یا گمان می‌کنند تا مقابل نظام سلطه گردن خم نکنند مشکلات کشور حل نمی‌شود، "سوء ظن بالله" دارند؛
🔹یا کسانی که با وجود وعده خداوند برای تامین روزی از ترس فقر ازدواج نمی‌کنند، "سوء ظن بالله" دارند.
✅کسی که "سوء ظن بالله" دارد، ولو خود را مسلمان هم می‌داند اما در توحید خود دچار مشکل است و نتیجه "سوء ظن او به خدا" نیز چیزی جز خسران دنیا و آخرت وی نیست، به تعبیر قرآن:
👈«وَ یُعَذِّبَ الْمُنافِقِینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِکِینَ وَ الْمُشْرِکاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ»
🔹و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد مى‌برند عذاب کند؛ پیشامد بد زمانه فقط بر خودشان باد. (فتح -۶)
👈«وَ ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْداکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرِینَ.»
🔹و این گمان بدى بود که درباره پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید. (۲۳-فصلت)
✅ بنده خدا اگر حسن ظن به خداوند داشت، خداوند نیز امور را برای او اصلاح می‌کند، به تعبیر حدیثی از امام رضا(ع) در کتاب شریف کافی:
👈«أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ؛ فَإِنَّ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- یَقُولُ: أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ بِی، إِنْ خَیْراً فَخَیْراً، وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً».[1]
🔹به خدا خوشگمان باش؛ زیرا خداوند مى‌فرماید:" من نزد گمان بنده‌ام به خودم هستم؛ اگر گمان او خوب باشد، خوبى را و اگر بد باشد، بدى را برایش مقدر مى‌کنم".
........................
مطالب مرتبط:👇
[1] کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، 15جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر - قم - ایران، چاپ: 1، 1429 ه.ق. ؛ ج3 ؛ ص184
..........................................................................