شرح حال

این وبلاگ جهت نشر نوشته‌های اینجانب حمیدرضا باقری می‌باشد

شرح حال

این وبلاگ جهت نشر نوشته‌های اینجانب حمیدرضا باقری می‌باشد

شرح حال
بایگانی

۱۴۴ مطلب با موضوع «امام و رهبری» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

در قسمت قبل از این صحبت شد که باطن همه حرام‌ها پیشوایی حاکمان جور و باطن همه حلال‌ها پیشوایی حاکمان حق است.

⁉️یک دعوای نظری که از ابتدای مبارزات انقلاب و حتی قبل‌تر از آن مطرح بود، اینکه اصلاح اجتماعی از حاکمان و ساختار حکومت به پایین سریان می‌یابد و یا برعکس و از پایین به بالا یعنی مردم به سمت حاکمیت، در این میان اختلاف نظرها و تحلیل‌های جدی مطرح شده است؛

👈به طور مثال حضرت امام خمینی(ره) از جمله کسانی می‌باشند که مبداء اصلی تحولات اجتماعی را قدرت حاکمه می‌دانستند و می‌فرمودند: «از حکومت‌ها سرچشمه مى‏گیرد مفاسد و سرچشمه مى‏گیرد مصالح. حکومتِ عدل، تمام مصالح کشور را تأمین مى‏کند به اندازه قدرت. و حکومت ظلم، تمام بدبختی‌ها را براى یک ملتى ایجاد مى‏کند.»[1]

👈و یا امام خامنه‌ای(زید عزه) وقتی نقشه پیش‌روی حرکت انقلاب را ترسیم می‌نمایند، گام دوم انقلاب را بعد از تغییر ساختار اساسی حکومت، تشکیل دولت اسلامی و حضور نیروهای مؤمن با برنامه‌ها و طرح‌های اسلامی مطرح می‌کنند، سپس در گام‌ بعد سراغ جامعه و کشور اسلامی و سپس امت و تمدن اسلامی می‌روند.[2]

📝 در دین اسلام تقویت ستمگر و به رسمیت شناختن او از بزرگ‌ترین گناهان و خیانت‌هاست که اعمال نیک فردی را هم نابود می‌سازد و تقویت حاکم عادل و به رسیمت شناختن او از بزرگ‌ترین طاعت‌هاست که اعمال بد فردی را تحت الشعاع قرار داده و خنثی کننده اثر آنهاست و توفیقاتی همچون توبه و اصلاح را فراهم می‌آورد.

در کتاب شریف کافی دو حدیث از امام صادق در این فضا نقل شده است.

در حدیث اول حضرت می‌فرمایند:

◻️« قَالَ‏ اللَّهُ‏ تَبَارَکَ‏ وَ تَعَالَى‏ لَأُعَذِّبَنَ‏ کُلَّ رَعِیَّةٍ فِی الْإِسْلَامِ دَانَتْ بِوَلَایَةِ کُلِّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ إِنْ کَانَتِ الرَّعِیَّةُ فِی أَعْمَالِهَا بَرَّةً تَقِیَّةً»

◻️خداوند تبارک و تعالی می‌گوید: قطعا عذاب‌خواهم نمود، مردم مسلمانی را که اطاعت می‌کنند از هر حاکم ستمگری که از سوی خداوند نیست ولو آن مردم در اعمالشان نیکوکار و متقی باشند.

◻️«وَ لَأَعْفُوَنَّ عَنْ کُلِّ رَعِیَّةٍ فِی الْإِسْلَامِ دَانَتْ بِوَلَایَةِ کُلِّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اللَّهِ وَ إِنْ کَانَتِ الرَّعِیَّةُ فِی أَنْفُسِهَا ظَالِمَةً مُسِیئَةً.»

و قطعا گذشت خواهم کرد از مردم مسلمانی که از حاکمی عادل از سوی خداوند اطاعت می‌کنند و اگرچه آن مردم نسبت به خودشان ستمکار و گناه‌کار باشند.[3]

در حدیث دوم حضرت می‌فرمایند:

◻️« إِنَّ اللَّهَ لَا یَسْتَحْیِی أَنْ یُعَذِّبَ أُمَّةً دَانَتْ بِإِمَامٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ إِنْ کَانَتْ فِی أَعْمَالِهَا بَرَّةً تَقِیَّةً»

◻️خداوند ابایی ندارد که عذاب کند مردمی را که از حاکمی که از سوی خدا نیست اطاعت کرده‌اند، ولو در اعمالشان نیکوکار و متقی بوده‌اند.

️«وَ إِنَّ اللَّهَ لَیَسْتَحْیِی أَنْ یُعَذِّبَ أُمَّةً دَانَتْ بِإِمَامٍ مِنَ اللَّهِ وَ إِنْ کَانَتْ فِی أَعْمَالِهَا ظَالِمَةً مُسِیئَةً»[4]

️و خداوند ابا می‌کند از اینکه عذاب کند مردمی را که از حاکمی که از سوی خداوند نیست، اطاعت کرده‌اند ولو آن مردم در اعمالشان ظالم و گناه‌کار بوده‌اند.



[1] صحیفه امام، ج ‏9، صص: 134- 135.

[2] به طور مثال ر.ب: بیانات در دیدار دانشجویان کرمانشاه 24 مهر 1390.

[3] کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی (ط - الإسلامیة)، 8جلد، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق؛ ج‏1 ؛ ص: 376.

  • حمید رضا باقری
  • ۰
  • ۰

📝 در تحلیل‌هایی که از انقلاب صورت می‌گیرد، اشاره به بزرگ‌ترین نعمتی که به واسطه انقلاب به ما عطا گردید، چندان پررنگ نیست. اما این نعمت چیست؟

📝 جمله حضرت آقا مبنی بر اینکه روز ۱۲ فروردین روز زنده شدن اسلام است، بهانه خوبی شد برای پرداختن به این نعمت.

دریافت
مدت زمان: 1 دقیقه 10 ثانیه

 

⬅ در کتاب شریف کافی در روایتی راوی از امام کاظم (علیه السلام) در مورد آیه ۳۳ اعراف «إِنَّما حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَواحِشَ‏ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ‏» سوال می‌کند که معنای این آیه چیست؟

◻ حضرت پاسخ می‌دهند: «إِنَّ الْقُرْآنَ لَهُ ظَهْرٌ وَ بَطْنٌ فَجَمِیعُ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فِی الْقُرْآنِ هُوَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ مِنْ ذَلِکَ أَئِمَّةُ الْجَوْرِ»

همانا برای قرآن ظاهری و باطنی است و جمیع آنچه خداوند حرام نموده است در قرآن، همان ظاهر است و باطن آنچه خداوند حرام نموده است، پیشوایی حاکمان جور است.

◻حضرت ادامه می‌دهند:

«وَ جَمِیعُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ تَعَالَى فِی الْکِتَابِ هُوَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ مِنْ ذَلِکَ أَئِمَّةُ الْحَقِّ»

و جمیع آنچه خداوند در قرآن حلال نموده است همان ظاهر است و باطن همه آنها، پیشوایی حاکمان حق است.[1]

 

[1] کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی (ط - الإسلامیة)، 8جلد، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق؛ ج‏ 1؛ ص: 374.

  • حمید رضا باقری
  • ۰
  • ۰

اطاعت از ولی فقیه

⁉️ یکی از شبهاتی که زیاد مطرح می‌شود این است که چطور وقتی ولی فقیه معصوم نیست شما می‌گوئید اطاعتش واجب است، مگر ولی فقیه معصوم است که هرچه گفت باید اطاعت کنیم؟

📝 به این شبه پاسخ‌هایی از جهت عقلی و روشی داده‌اند و یکی از پاسخ‌ها هم ذکر شاهد مثال‌هایی با همین موضوع از روایات است.

در روایات موارد بسیاری است که معصومین به دیگران گفته‌اند از فلانی اطاعت کنید و هرچه او گفت حرف من است. یکی از این روایات مربوط به نواب خاص امامین عسکریین و امام زمان (علیهم السلام) است. امام حسن عسکری (علیه السلام) در حدیثی به یکی از یارانشان می‌فرمایند:

«الْعَمْرِیُ‏ وَ ابْنُهُ‏ ثِقَتَانِ‏ فَمَا أَدَّیَا إِلَیْکَ عَنِّی فَعَنِّی یُؤَدِّیَانِ وَ مَا قَالا لَکَ فَعَنِّی یَقُولَانِ فَاسْمَعْ لَهُمَا وَ أَطِعْهُمَا فَإِنَّهُمَا الثِّقَتَانِ الْمَأْمُونَان‏»[1]

عمری (عثمان بن سعید عمری وکیل امام هادی و امام حسن عسکری و حضرت حجت) و فرزندش (محمد بن عثمان) مورد اطمینان هستند و هرچه به تو رساندند از جانب من می‌رسانند و هرچه به تو گفتند از طرف من است، به حرف آنان گوش کن و از آنان اطاعت کن که آنها مورد اعتماد و امین هستند.



[1] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص330

..........................................................................

  • حمید رضا باقری
  • ۰
  • ۰

بسم الله الرحمن الرحیم

📝 چندی است که بحث‌هایی در جامعه مطرح می‌شود تحت عنوان اطلاع نداشتن رهبری از مسائل مختلف و...

📝 در بررسی‌هایی که در تاریخ معاصر، در مورد زندگی حضرت امام و زعیم قبل از ایشان آیت‌الله بروجردی و همچنین مؤسس و زعیم حوزه قم آیت‌الله حائری یزدی داشتم، عین این بحث‌ها و شبهات را در خاطرات شخصیت‌های زمان هرکدام مشاهده کردم و جالب‌تر این بود که در دوره حضور اهل بیت نیز این گونه شبهات متوجه حضرات بوده است.

👈 گذشت زمان درستی مدیریت و اقدامات صورت گرفته توسط هرکدام از این بزرگان را به خوبی به ما نشان می‌دهد.

👈در مورد هر سه این بزرگواران شاهد پیش‌بینی‌ها و اشاراتی در دوره‌ی زعامتشان هستیم که در دوره‌های بعد عینا محقق می‌گردد که بیان آنها فرصت دیگری می‌خواهد اما این سؤال همواره در گوشه ذهنم بود که چگونه کسانی چون حضرت امام و یا آیت‌الله بروجردی در اتفاقات مختلف  دوران خود این اطلاعات را بدست می‌آوردند؟

در روایات اشاره شده است که آنگاه که حیثیت ولایت اجتماعی یک مردم را خداوند به کسی داد آنچه از علم در امور ولایت خود نیاز دارد را نیز به او می‌رساند. به طور مثال در روایتی امام باقر(علیه السلام) نسبت به آنها که در اطاعت از ایشان خرده‌گیری می‌کنند، می‌فرمایند:

👈 آیا گمان می‌کنید که خداوند تبارک و تعالی اطاعت اولیاء خودش را بر بندگانش واجب می‌گرداند،

«أَ تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى افْتَرَضَ طَاعَةَ أَوْلِیَائِهِ عَلَى عِبَادِهِ»

(سپس که اطاعت اولیائش را واجب گردانده) اخبار آسمان‌ها و زمین را از آنها پنهان‌ می‌دارد؟ و از آنها چشمه‌های علم را نسبت به آنچه برآنها وارد می‌شود و موجب قوام دینشان است قطع می‌نماید؟

«ثُمَّ یُخْفِی عَنْهُمْ أَخْبَارَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ یَقْطَعُ عَنْهُمْ مَوَادَّ الْعِلْمِ فِیمَا یَرِدُ عَلَیْهِمْ مِمَّا فِیهِ قِوَامُ دِینِهِم‏.»[1]

در روایتی دیگر امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:

👈خداوند نسبت به بندگان کریم‌تر و رحیم‌تر و رئوف‌تر از آن‌ است که:

«اللَّهُ أَکْرَمُ وَ أَرْحَمُ وَ أَرْأَفُ بِعِبَادِهِ»

اطاعت بنده‌ای را بر بندگان خودش واجب گرداند و سپس اخبارآسمان را صبح و عصر از او دریغ‌ دارد.

«مِنْ أَنْ یَفْرِضَ طَاعَةَ عَبْدٍ عَلَى الْعِبَادِ ثُمَّ یَحْجُبَ عَنْهُ خَبَرَ السَّمَاءِ صَبَاحاً وَ مَسَاءً.»[2]

📝 شاید برخی مدعی شوند این روایات مربوط به امام معصوم است اما باید گفت مناط(دلیل) ذکر شده در روایت عام است و آبی از تخصیص(قابل تخصیص خوردن نیست) و موید آن این است که در روایات مربوط به علم امام که به حضرات معصومین نیز تصریح شده است حتی علم امام را نیز بر همین مناط بنا می‌کند.



[1] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص261

[2] همان. در روایت دیگری با همین مضمون از حضرت ذکر شده است: «إِنَّ اللَّهَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یَحْتَجَّ بِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِهِ ثُمَّ یُخْفِی عَنْهُ شَیْئاً مِنْ أَخْبَارِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ» صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّى الله علیهم، 1جلد، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی - ایران ؛ قم، چاپ: دوم، 1404 ق، ؛ ج‏1 ؛ ص125.

..........................................................................

  • حمید رضا باقری