چند روز پیش با دوتا از دوستان طلبه‌ام در موضوع موفقیت صحبت کردم، اولی ۹ سال از من کوچک‌تر بود و الان در دو دانشگاه تهران و یک دانشگاه دیگر هم‌زمان دو رشته را می‌خواند، در یکی از دانشگاه‌های مطرح هم تدریس می‌کرد و خیلی احساس موفق‌بودن داشت.
من در مقابل عناوین مختلفی که او داشت و به نسبت به عمرم خیلی از او عقب بودم ولی احساس عدم موفقیت را نداشتم، به او گفتم اتفاقاً برادر بزرگ شما (او هم دوست بنده است و باز از نظر سنی از من کوچک‌تر و خیلی موفق‌تر از این بنده خدا هم است) خیلی تلاش داشت مخ من را بزند که بیا دانشگاه، این فایده را داری، این‌طور دیده می‌شوی و... ولی من الحمدلله نرفتم...
دوست دومی را فردای همان صحبت دیدم و این بار هم صحبتمان کشید به موفقیت در مسیر طلبگی، او یک سال از من بزرگ‌تر است و به نظر من خیلی هم موفق است و چندین جا در حوزه تدریس دارد و تبلیغ می‌رود و... ولی احساس عقب‌ماندگی و خسران داشت.
به او گفتم فلانی را دیده‌ام و به او گفته‌ام شما از حوزه کوچ کرده‌ای، رفته‌اید دانشگاه و من از دانشگاه کوچ کرده‌ام آمده‌ام حوزه و اصلاً هم احساس خسران ندارم، یک زمانی کارهای زیادی کردم و هیچ‌کدام نتیجه نداد و با این وجود الحمدلله خداوند من را علی‌رغم ناکامی‌ها و عدم موفقیت‌ها در حوزه نگه داشت حالا هم برخی از آنها نتیجه داده ولی قبل و بعد از نتیجه‌دادنش هیچ اتفاق خاصی نیفتاد، اگر قرار است اتفاقی بیفتد که شاید نتیجه باشد، درون خودمان است.
در این دنیا نتیجه نگرفتیم هم طوری نمی‌شود، مهم نزد خداوند است که نتیجه بگیریم و نتیجه نزد خداوند فقط همان تلاش‌کردن برای او است، «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى»
نزد خداوند برخلاف دنیا هیچ‌وقت نتیجه تلاش‌ها گم نمی‌شود، امام سجاد(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «لَا یُخَافُ إِغْفَالُکَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاک» خدایا ترسی از غافل شدنت از پاداش‌دادن به کسی که تو را راضی کرده نیست.
نتیجه‌گرفتن در دنیاِ، برای اهل دنیا مهم است ولی مگر کل این دنیا چقدر است؟ حالا شما هرچه هم بالاروی به مورچه‌ای می‌مانی که نیم متر بالاتر از آن یکی رفته، رزق ما که می‌رسد الحمدلله، بیکار هم که نیستیم، تلاش هم می‌کنیم، بالا و پایین شدن هم که مهم نیست و دست خداست، شما در دانشگاه تدریس کنی یا در حوزه، نه خوشحالی دارد و نه ناراحتی اگر از نیم متر بالاتر نبودن ناراحتیم چون آخرت را نمی‌بینیم و نیم متر بالاتر بودن دنیا را می‌بینیم.
«تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقین» (القصص:۸۳)
اللّهُمَّ لا تَکلنی إلی نَفسی طَرفَةَ عَینٍ أبَداً