🎙آیت الله حائری شیرازی:
نظام طبیعت گرایی، محورش استخفاف است و نظام فطرت گرایی، محورش تکریم است. اگر هم نظام فطرت گرا استخفاف بکند، برای این است که جلوی استخفاف را بگیرد. میخواهد استخفاف را بشکند. مثل این که از باب «إِذَا رَأَیْتُمُ الْمُتَکَبِّرِینَ فَتَکَبَّرُوا عَلَیْهِم» است. یعنی مثلا زانی را تنبیه که میکند، برای این است که او میخواسته حکم خدا را استخفاف کند. برای این که آن را کوچک کند؛ تا آن کاری را که او کرده است، جبران بشود. این از باب تکریم است. از این جهت میفرماید: «إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِم» در اقامهٔ حدود، یک نوع تکریم و تعظیم است. اما تکریم محارم است. تکریم قانون الهی است.
پس استخفاف زانی و زانیه از باب تکریم قانون است که: تکریم قانون، از تکریم شخص مهمتر است. همان طوری که قانون ظالمانه از ظلم موردی به مراتب بدتر و خطرناکتر است.