اول دوستی بعد تذکر

🎙 آیت‌الله حائری شیرازی:

«می‌شود که انسانی دوست بدارد اهل بیت را و خطاهایی هم داشته باشد. پس ما از حیثی که اهل بیت را دوست دارد باید او را دوست داشته باشیم و از حیثی که خطا می‌کند باید عملش را دشمن بداریم.

انسان باید جدا کند بین عامل و عمل. بعضی‌ها هستند که می‌گویند چون فردی این کار را می‌کند و ما او را دوست داریم پس کار او هم خوب است، خب این غلط است. چون این شخص را دوست می‌دارم پس عملش را هم دوست می‌دارم! نه این خلاف است، باید عملش را بغض داشته باشی. بعضی عکسش را می‌گویند: چون ایشان این عمل را کرده من از او متنفرم و در عین حال تنفر می‌خواهد به او تذکر بدهد.

تنفر و تذکر باهم جمع نمی‌شود، بعد هم می‌گوید نگاه کن به او تذکر می‌دهیم متذکر نمی‌شود.

می‌بینی ایشان تذکر می‌دهد، او بدتر می‌کند اما دیگری می‌آید دوستش می‌دارد با علاقه به او می‌گوید، به زبان با محبت ارشادش می‌کند، می‌بینی او خودش را جمع و جور می‌کند و عذر خواهی می‌کند و خودش را اصلاح می‌کند.

ببینید آیه چقدر زیبا گفت: «الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَر» (71 - توبه)

اول اولیاء شدن بعد امر به معروف، اول دوستی، بعد تذکر.»

.....................

در همین رابطه:

در زمان اهل بیت برخی از شیعیان، گناهانی را آشکارا انجام می‌دادند و آنان که اهل ایمان بالاتری بودند به خاطر این گناهان، به عنوان نهی از منکر، از آنها بی‌زاری می‌جستند.

حضرات معصومین در چندین قضیه که این مطلب پیش آمده است تذکر داده‌اند که از عمل آنها بی‌زاری بجویید ولی از خودشان خیر.

در یکی از این موارد راوی از امام کاظم (ع) سوال می‌کند یکی از شیعیان شما «یَشْرَبُ اَلْخَمْرَ وَ یَرْتَکِبُ اَلْمُوبِقَ مِنَ اَلذُّنُوبِ نَتَبَرَّأُ مِنْهُ»

شراب می‌نوشد و گناهان هلاک کننده مرتکب می‌شود. آیا از او برائت بجوییم؟ حضرت پاسخ می‌دهند:

 «تَبَرَّءُوا مِنْ فِعْلِهِ وَ لاَ تَبَرَّءُوا مِنْهُ أَحِبُّوهُ وَ أَبْغِضُوا  عَمَلَهُ»

از عملش برائت بجویید و از خودش خیر، دوستش بدارید ولی عملش را خیر.

راوی می‌پرسد آیا می‌توانیم به او بگوییم فاسق فاجر؟ حضرت پاسخ دادند: فاسق فاجر کافر، فرد دشمنی کننده با ما و دشمن پیروان ما است.

............

 

وقتی در آیات قرآن در موضوع برائت (بی‌زاری جستن) دقت کنیم:

 🔻۲ آیه مربوط به برائت مؤمنین از مشرکین است:

👈 « قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِیٓ إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُٓ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآٓءُ مِنْکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُٓ»

👈 «أَنَّ اللَّهَ بَرِیٓءٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ۙ وَرَسُولُهُ»

🔻۲ آیه مربوط به برائت شیطان از پیروانش است.

👈 «وَقَالَ إِنِّی بَرِیٓءٌ مِنْکُمْ إِنِّیٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوْنَ إِنِّیٓ أَخَافُ اللَّهَ»

👈 «کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِیٓءٌ مِنْکَ إِنِّیٓ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ»

🔻بقیه موارد، همه برائت مؤمنین از عمل گناه و یا آنچه از شرک در اعمال مؤمنین یا مشرکین وجود دارد، است.

 🔹۳ مورد برائت از آنچه به آن مشرک شده‌اند.

👈 «إِنَّنِی بَرِیٓءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ»

🔹۱ مورد برائت از جرم مجرمان.

👈 «أَنَا بَرِیٓءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ»

🔹۲ مورد برائت از عمل گناه‌کاران است.

👈 «وَإِن کَذَّبُوکَ فَقُل لِّی عَمَلِی وَلَکُمْ عَمَلُکُمْ أَنتُم بَرِیئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَا بَرِیءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ»

👈 «فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ»

.....

مجموع این آیات نشان می‌دهد، نسبت به مؤمنین گناه‌کار نباید برائت جوییم بلکه از عمل آنها باید برائت جوییم اما نسبت به مشرکان هم از خودشان و هم از عملشان باید برائت جوییم.

👈به شرح حال بپیوندید.