در معاملات و روابط روزانه زندگی گاهی افرادی را در کاری امین قرار می‌دهیم و به آنها اعتماد می‌کنیم.
در روایت است اگر کسی را امین قرار دادی و مشکلی پیش آمد حق نداری او را متهم کنی، از طرفی هم اگر کسی را امتحان کرده‌ای یا از خیانت‌کاری او در جایی اطلاع داری دیگر او را امین قرار نده.
«لَیْسَ لَکَ أَنْ تَتَّهِمَ مَنِ اِئْتَمَنْتَهُ وَ لاَ تَأْتَمِنَ اَلْخَائِنَ وَ قَدْ جَرَّبْتَهُ»
....
در قوانین جزایی اگر برای کسانی که در اموال دیگران خیانت می‌کنند علاوه بر لزوم جبران خسارت، محرومیت‌های سنگین از اعتبارات حقوقی و مالی تا وقتی که احراز شود او مجددا امین شده است، وضع کنیم، دیگر خیلی از کسانی که فکر خیانت در اموال مردم به ذهنشان می‌زند حتی فکر آن را هم نخواهند کرد.