✅ دکتر سیدحسن عارفی پزشک مخصوص حضرت امام در خاطره‌ای مربوط به ابتدای مشکل قلبی حضرت امام و انتقال ایشان از قم به تهران نقل می‌کنند:
👈«در بهمن ۵۸ یکسال از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران گذشته بود. و وضع حجاب بخصوص در بیمارستان‌ها بد بود. و نرس(پرستار)ها هنوز همان لباس‌ها و فُرم‌های زمان طاغوت را به برداشتند.
حضرت امام وارد بخشی شد که خانم‌های نرس بدون حجاب اسلامی و با یونیفرم‌های زمان گذشته مشغول فعالیت بودند. ایشان حقیر را صدا کردند و فرمودند: پرده‌ها را بکشم و دستور دادند فقط، شما ببالین من بیایید... قرار شد... امر پرستاری به عهده من باشد. دردآور بود که بحث در داخل CCU آن بود که پرستاران حداقل روسری بسر کنند و حاضر نمی‌شدند و حاضر هم نشدند و هیچ قدرتی (وزیر بهداری، نصیحت، خواهش) نتوانست به آنها تفهیم کند که مرجع شیعیان جهان و رهبر کبیر انقلاب اسلامی از وضع لباس شما ناراحت می‌باشند.» [۱]
✅ این امام، همان امامی است که وقتی با ابرقدرت‌ها و ظالمان جهانی مواجه می‌شود، ذره‌ای نرمش و عقب‌نشینی ندارد، محکم و با اقتدار برای اقامه دین خدا و عدالت مقابل آنان می‌ایستد، اما همین امام در مواجه با مردم ولو حکم شرع را زیر پاگذاشته باشند، نوع دیگری برخورد می‌کند.
✅ این خاطره دریایی از سخن دارد، حرف‌ها و اندیشه‌ها از دلش موج می‌زند، شاید با آن اقتداری که آن روز از امام سراغ داریم، توقع داشتیم ایشان دستور می‌دادند از فردا تمام خانم‌های پزشک این بیمارستان موظف هستند با حجاب باشند! یا حداقل هیچ کس حق ندارد بدون حجاب وارد اتاق سی‌سی شود! نه اینکه پرده را بکشند و از دکترشان که آقا هستند بخواهند امور پرستاری را هم ایشان انجام دهند!
✅ ممکن است کسی با نگاه حداقلی و جزئی از این رفتار حضرت امام، آزادی حجاب از منظر ایشان را برداشت کند، اما اگر نگاه جامعی به رفتارها و سخنان حضرت امام داشته باشیم، ایشان همان کسی هستند که مدتی پیش از آن، قبل از برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی(۱۲ فروردن ۵۸)، در ۱۵ اسفند ۵۷ در قم می‌گویند:
👈«الآن وزارتخانهها- این را مىگویم که به دولت برسد، آن طورى که براى من نقل مىکنند- باز همان صورت زمان طاغوت را دارد. وزارتخانه اسلامى نباید در آن معصیت بشود. در وزارتخانههاى اسلامى نباید زن‌هاى لخت بیایند؛ زنها بروند اما با حجاب باشند. مانعى ندارد بروند؛ اما کار بکنند، لکن با حجاب شرعى باشند، با حفظ جهات شرعى باشند. نباید در آنجا ظرف طلا و نقره- که به نص اسلام حرام است- استعمال بشود. [۲]
✅ نمونه‌ای دیگر، اعتراض حضرت امام(ره) به برهنگی زنان در سواحل شمال است و یا حتی سکوت ایشان در مقابل برخی اقدامات مثل الزام حجاب در نهادهای نظامی برای زنان شاغل و... مؤید این است که ایشان موافق حجاب آزاد نیستند.
✅ برای اینکه نکته اصلی رفتار حضرت امام مشخص شود، به خاطره دیگری از یکی از مسئولان حفاظت بیت ایشان اشاره می‌کنم:
👈«ورودی‌های منتهی به حسینیه جماران مثل خیابان جمشیدیه، خیابان یاسر و خیابان جماران مشکلات زیادی برای ما در بر داشت. بعضی‌ها که از این ورودی‌ها عبور می‌کردند در ماشین‌هایشان نوار مبتذل می‌گذاشتند، گاهی اسباب قمار و شراب حمل می‌کردند. بعضی از زنان یا بدحجاب بودند و یا وضع ظاهری خیلی نامناسبی داشتند. این امر در بازرسی‌ها برادران دژبان را خسته می‌کرد تا جایی که بعضی از پاسداران، حاضر نبودند در چنین نقاطی پست بدهند.
چندین بار خدمت امام پیغام دادیم و پرسیدیم که با این مشکلات چگونه باید برخورد کنیم و چون بعضی زنها از روی عمد با وضع نامناسبی ظاهر می‌شوند، ممکن است در مواجهه با این افراد به گناه بیفتیم، بعضی هم اینطور هستند و اهمیتی به موضوع نمی‌دهند.
امام در پاسخ فرمودند: به پاسداران عزیز بگویید، خسته نباشید، تا دنیا بوده، اینطور بوده است و چنین آدم‌هایی هم بوده‌اند و اما اینکه پرسیده‌اید تکلیف شما چیست؟ پاسخ این است که شما اجبار ندارید، وقتی رادیو و یا ضبط کسی خاموش است دکمه رادیو و ضبط او را فشار بدهید که ببینید نوار او چه می‌خواند.
امام فرمودند: شما از کجا می‌دانید چیزی که در بطری‌های داخل ماشین بعضی‌هاست شراب است شاید
چیز دیگر باشد. اگر مطمئن شدید شراب است میتوانید محتوای آن را در جویی خالی کنید و ظرفش را به او پس بدهید. امام فرمودند: در رابطه با خانم‌های بی‌حجاب و بدحجاب هر کاری که در کل مملکت مسئولین با آنها انجام می‌دهند، شما هم پیرو قوانین کشور باشید و آن را انجام بدهید. امام می‌گفتند: مملکت ما که در این یک تکه جا -جماران- خلاصه نمی‌شود که بخواهید برای آن قانون وضع کنید و یا دور آن را حصار بکشید. [۳]
✅ اولین نکته هر دو خاطره، اینکه امام برای جنبه شخصی خودشان یک خصوصیتی غیر از دیگر افراد قائل نیستند؛
نکته دوم: این‌هایی که ناامید می‌شوند که اوضاع نسبت به اول انقلاب خیلی خراب شده است، چندان هم ناامید نباشند.
نکته سوم: برخلاف برخی که حتی در مبارزات خود با مشکلات اقتصادی و سیاسی هم دنبال رفتارهای فراقانونی و خارج از ساختار هستند، امام حتی در مبارزه خود با مشکلات فرهنگی نیز به دنبال مبارزه ساختاری و قانونی هستند.
برای فرهنگ سازی در جامعه باید گام به گام عمل کرد یکی از ابزارهای آن، قانون‌گذاری است، یکی از ابزارهایش، امر به واجب و نهی از حرام عمومی است تا رفته رفته واجب، معروف شود، و حرام منکر شود.
✅ قانون حجاب اجباری در سال ۱۳۶۲ش در مجلس شورای اسلامی تصویب می‌شود و تا پیش از آن برخی خودسرانه ولو دلسوزانه تلاش داشتند با بی‌حجابی مبارزه عملی کنند که چون در قالب‌های تشخیص فردی و بدون ضابطه بود با افراط‌هایی مواجه می‌شدند که حتی مورد اعتراض حضرت امام نیز مواجه می‌شوند:
👈«ممکن است تعرض به زنها در خیابان و کوچه و بازار، از ناحیه منحرفین و مخالفین انقلاب باشد. از این جهت، کسى حق تعرض ندارد و این گونه دخالت‌ها براى مسلمان‌ها حرام است، و باید پلیس و کمیتهها از این گونه جریانات جلوگیرى کنند.» [۴]
📌یکی از ارکان سیره حضرت امام برای ایجاد اصلاح اجتماعی، استفاده از ساختارهای کلان و حاکمیتی است، امری که طرح حضرت آقا در ترسیم گام‌های انقلاب: انقلاب – نظام – دولت و سپس جامعه اسلامی نیز مشهود است؛ اما متأسفانه برخی هنوز هم متوجه این مسأله نیستند و با اقداماتی از جنس تلاش‌های فدائیان اسلام در زمان طاغوت که نتیجه آن دل‌زدگی مردم و خودشان از نظام اسلامی است؛ به دنبال اصلاح‌گری هستند.
.........
📝ارجاعات:
[۱] عارفی، سید حسن، طبیب دلها (گزارش‌های طول درمان و سیر معالجات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران)، چاپ اول، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، مؤسسه چاپ و نشر عروج، بهار ۱۳۷۶. ص: ۷۷.
[۲] صحیفه امام ؛ ج ۶؛ ص: ۳۲۸.
[۳] رجائی، غلامعلی، تشنه و دریا (خاطرات یکی از پاسداران بیت امام، محمدتقی رضایی‌کوپایی)، چ دوم، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۹۲ش. صص: ۵۱-۵۲.
[۴] (۱۳ تیر ۱۳۵۹) صحیفه امام ؛ ج ۱۲؛ ص: ۵۰۲.
.........