✅ خواندن خاطرات شکنجههایی که مبارزان پیش از انقلاب در زندانهای ساواک کشیدهاند از دو جهت برای ما خیلی لازم و مفید است:
یکی اینکه بدانیم که وام دار چه مجاهدتهایی هستیم و دیگری هم اینکه نسل ما بداند که با چه جنایتکاران کثیفی مواجه بودهایم.
✅ یکی از دستگاههای شکنجه که در ساواک استفاده میشده است، «دستگاه آپلو» نام داشته است.
حمید حاجی عبدالوهاب از مبارزان پیش از انقلاب در خاطرات خود در مورد آن میگوید:
🔻«در کمیتهِ مشترک یک شکنجه گاه مخصوص داشتند که دستگاه آپولو و به اصطلاح دستگاه شوک و اینها، آنجا بود. شکنجه گری آنجا بود به نام حسینی که هیکلی و تنومند و خیلی بدچهره و بدقیافه بود، او در شلاق زدن استاد بود و به قول معروف میلیمتری میزد؛ یعنی خطا نمیکرد. خیلی دقیق میزد.
🔻 وقتی میخواستند کسی را شکنجه کنند، از روی عمد درِ شکنجه گاه را باز میگذاشتند و فریادهای فرد شکنجه شده توی سلولها میپیچید. اگر هم میخواستند یک زندانی را حسابی لت و پار کنند، توی آپولو روی سرش یک کلاه کاسکت مخصوص میگذاشتند، صدا توی این کلاه کاسکت در همان فضای کوچک میپیچید و هر چه داد میزدی، صدا به خودت برمیگشت، آن هم با انعکاس شدیدتر.
🔻شوک الکتریکی و سنجاق زیر ناخن کردن هم بود. بعضی مواقع سنجاق را با فندک داغ می کردند. این سنجاق سرخ میشد و انگشت را میسوزاند. شلاق زدن به دست و کتکهای معمولی هم طبق روال ادامه داشت، همه بازجوها رزمیکار بودند و اکثرشان به فنون کاراته مسلط. طوری روی دست ضربه میزدند که اثرش باقی نماند و زود از بین برود. مثلا طوری روی دست ضربه میزدند که درد میآورد ولی اثری به جا نمیگذاشت. کف پا که شلا ق میزدند، زندانی را وادار میکردند بدود. با دویدن، بادِ کف پا میخوابید؛ ولی خوب، اگر کسی زیاد کتک میخورد، پا میترکید.»
.....
📖منبع: خاطرات مبارزه و زندان، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، موسسه چاپ و نشر عروج، ۱۳۸۷ش، صص ۲۷-۲۸.
..............................................