✅ وقتی به بازار و خیابان میرویم، میبینیم بخش قابل توجهی از مردم متأثر هجمههای همهجانبه ضد فرهنگی هستند یا به واسطه عملکرد ضعیف برخی از مسئولان آسیبهایی دیدهاند و از وضع اقتصادی و خودرو و مسکن شکایت دارند و حتی از روی لجاجت ممکن است به آخوند هم چیزهایی بگویند.
✅ اما اینها همه یک لایه از ظاهر اجتماع است، لایه عمیقتری هم است که قرآن چندین بار برای ایمان فرد و جامعه همراه با شاهدی به آن اشاره میکند.
میگوید وقتی دیدی اینطور هستند مؤمن هستند واگر اینطور نبودند، مؤمن نیستند.
✅ یکی از شواهدی که حضرت آقا مکرر برای اثبات پیشرفت دینداری در جامعه به آن اشاره میکنند، افزایش مناسک دینی همچون مجالس قرآن، اعتکاف، عزاداری و اجتماعات بزرگ دینی، زیارت و امور از این دست است.
👈 مثلا طبق آمار رسمی امسال قریب به ۸۵ درصد مردم (قاعدتا نظرسنجی از میان شیعیان بوده است) حداقل یک شب را در مراسمات عزاداری محرم شرکت میکنند و با احتساب جمعیت نسبتا زیادی که به علت کهولت سن یا بیماری و... قادر به شرکت در مجالس نیستند عملا عده بسیار بسیار قلیلی میمانند که حتی یک بار هم در مراسمات مذهبی محرم شرکت نکردهاند.
✅ در آیه ۴۵ سوره مبارکه زمر میفرماید: «وَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُکِرَ الَّذینَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ». کسانی که ایمان ندارند قلب آنها نسبت به مجالس ذکر و یاد خدا اشمئزاز دارد.
اما آنکه اهل ایمان است آنجا که ذکر خدا است را دوست دارد.
این مطلب در چندین جای دیگر قرآن هم اشاره شده است.
⁉️کسی که وقتی اسم دین و قرآن میآید بدش میآید، چطور میتواند با پای خودش وارد مجلس عزاداری یا قرآن خوانی و... شود؟
✅ برخیها هستند که شاید حتی نماز درست و حسابی هم نخوانند حجابشان هم محکم نباشد حتی ممکن است از چادری و ریشو هم خوششان نیاید چون یک خاطره بدی از آنها دارند یا به واسطه برخی تبلیغات تصور خوبی از آنها ندارند اما همین افراد از نماز و حجاب بدشان نمیآید، اگر بداند کسی واقعا اهل طاعت خداست، اهل نماز و حجاب است او را دوست دارند. این افراد اگرچه ایمانشان کامل نیست اما باز هم اهل دینداری و ایمان هستند.
✅ از مهمترین شاخصههای عمیقی که در روایات نه فقط برای سنجش دینداری بلکه حتی برای ثواب و عقاب، گفته شده است محبت به خدا و برای خداست و بغض نسبت به دشمنان خدا و برای خداست.
✅ در کتاب کافی در بابی از روایات در همین موضوع از امام صادق(ع) روایت است:
🔻لوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ رَجُلًا لِلَّهِ
اگر کسی دیگری را برای خدا دوست بدارد.
🔻لأَثَابَهُ اللَّهُ عَلَى حُبِّهِ إِیَّاهُ وَ إِنْ کَانَ الْمَحْبُوبُ فِی عِلْمِ اللَّهِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ
خداوند به او ثواب میدهد حتی اگر آن کسی که دوست داشته شده از اهل آتش باشد.
🔻و لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَبْغَضَ رَجُلًا لِلَّهِ لَأَثَابَهُ اللَّهُ عَلَى بُغْضِهِ إِیَّاهُ وَ إِنْ کَانَ الْمُبْغَضُ فِی عِلْمِ اللَّهِ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
اگر کسی دیگری را برای خدا دشمن بدارد ثواب میبرد حتی اگر آن کسی که دشمن داشته شده است از اهل بهشت باشد.
..............................................