📌تحلیل امام از شرایط ۱۳۶۶ مشابه تحلیل امروز حضرت آقا است.
🔻آقا در ۱۴ خرداد ۱۳۹۱ می‌فرمایند:
«ما می‌توانیم به قله برسیم، ما داریم در دامنه حرکت می‌کنیم... آن روزی که ایران به قله برسد، معارضه‌های خباثت‌آلود به پایان خواهد رسید.» زمان می‌گذرد و بعد از فراز و نشیب‌ها و سختی‌های زیاد، در ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ حضرت آقا می‌فرمایند:
«ما فصل مشبعی را حرکت کرده‌ایم. به قله‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم.»
🔻مشابه همین تحلیل را امام در پیام برائت از مشرکین در ۶ مرداد ۱۳۶۶ دارند:
«ما افتخار مىکنیم که در این نبرد طولانى و نابرابر فقط با تکیه بر سلاح ایمان و توکل بر خداى بزرگ و دعاى بقیة اللَّه- عجل اللَّه تعالى فرجه- و اعتماد به نفس و همت دلاور مردان و شیرزنان صحنه کارزار به پیروزى رسیده‌ایم و خدا را سپاس مىگزاریم که منت هیچ قدرت و کشورى و ابرقدرتى در جنگ، بر گردن ما نیست و مردم کارآزموده و متوکل ما با استعانت از ذات مقدس کبریا یکه و تنها و مظلومانه بر مشکلات بسیارى ... فائق آمده است. ... هم‌اکنون که به مرز پیروزى مطلق رسیده‌ایم و قدم‌هاى آخرمان را برمىداریم، صداى ناآشناى صلح طلبى آن هم از کام ستمگران و جنگافروزان به گوش مىرسد و در جهان غوغا به راه انداخته و عزا و ماتم صلح طلبى برپا نموده است و مدافع آزادى و امنیت انسان‌ها شده و براى خون جوانان و سرمایههاى مادى و معنوى در کشور ایران و عراق مرثیه سرایى مىکند. ... آیا براستى از این طریق جهانخواران نمىخواهند از ضربه آخر ما جلوگیرى کنند و براى حفظ منافع خویش سیاست جنگ و صلح جهانى را به تصمیمات و فکرهاى پوسیده و شیطانى خود گره بزنند و عملًا جان و مال و مملکت و امنیت ملل عالم را به قبضه قدرت خود درآورند که به طور قطع و یقین، علت و فلسفه سماجت و اصرار جهانخواران در تحمیل صلح بر ملت ایران، نشأت گرفته از همین تفکر است. و از همه اینها که بگذریم این مسأله که چه کسى خواهان صلح واقعى است و چه کسى جنگ طلب است خود اولِ بحث ما است.»
👈 (صحیفه امام ؛ ج ۲۰؛ ص ۳۲۷ – ۳۲۷.)
🔻جبهه حق چندین بار تا مرز پیروزی مطلق رسیده است اما مالک‌ها مجبور شده‌اند خیمه معاویه را رها کنند و برگردند. اشتباه محاسباتی و اختلال در روایت درست صحنه، مسیر لغزان باقی مانده تا فتح قله‌ها را دست نیافتنی کرده است.
🔻مهم‌ترین جهاد در «نزدیکی قله» و «مرزهای پیروزی مطلق» جهاد تبیین است. نزدیک قله بیشترین فشار و اوج نبرد است، نه بر جان‌ها بلکه بر ذهن‌ها.