هر کس ظرفی از گناه و نافرمانی دارد، امت‌ها هم همینطور هستند، وقتی زمان پایان کار یک امت فرا رسد فسق و فجور آنها نیز زیاد می‌شود.
خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید:
«وَإِذَآ أَرَدْنَآ أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیرًا» (الاسراء:۱۶)
و چون بخواهیم شهرى را هلاک کنیم پیشوایان و منعم‌های آنان را وا مى‌داریم [آزاد مى‌گذاریم] تا در آن فسق و فساد کنند پس عذاب الهى بر آن محقق مى‌گردد و آن را به طور کامل فرو مى‌کوبیم.
این ترجمه بر اساس قرائت مشهور است و کمی با ظاهر «أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا» هماهنگ نیست. ظاهر این عبارت می‌شود ما امر کردیم که فسق کنند و سپس «حَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ» حجت بر آنها تمام و ظرفشان پر شد. اما خداوند که امر به فسق نمی‌کند! در روایت از امام محمد باقر (علیه السلام) است که امام آیه را به صورت: «وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَّرْنَا مُتْرَفِیهَا...» خواندند و تاکید کردند قرائت «أَمَّرْنَا» مشدد درست است، نه مخفف.
«أَمَرْنَا» یعنی امر کردیم ولی «أَمَّرْنَا» یعنی امیر و پیشوا کردیم.
چون مترفین یعنی آنها که اهل خوشی هستند، پول‌دارهای بی‌درد که غرق مستی دنیا هستند اینها که طبیعتشان ملازم فسق است، وقتی نزدیک به پایان کار آن امت می‌شود اینها امیر و پیشوا می‌شوند و با افزایش حجم فسق آنها ظرف گناه امت پر و مهلتشان پایان می‌یابد و مستحق نزول عذاب می‌شوند.
حکایت جنایت‌های بی‌سابقه اسرائیل و نتانیاهو نیز ان شاء الله همین است.