بسم الله الرحمن الرحیم
📝 چندی است که بحث‌هایی در جامعه مطرح می‌شود تحت عنوان اطلاع نداشتن رهبری از مسائل مختلف و...
📝 در بررسی‌هایی که در تاریخ معاصر، در مورد زندگی حضرت امام و زعیم قبل از ایشان آیت‌الله بروجردی و همچنین مؤسس و زعیم حوزه قم آیت‌الله حائری یزدی داشتم، عین این بحث‌ها و شبهات را در خاطرات شخصیت‌های زمان هرکدام مشاهده کردم و جالب‌تر این بود که در دوره حضور اهل بیت نیز این گونه شبهات متوجه حضرات بوده است.
👈 گذشت زمان درستی مدیریت و اقدامات صورت گرفته توسط هرکدام از این بزرگان را به خوبی به ما نشان می‌دهد.
👈در مورد هر سه این بزرگواران شاهد پیش‌بینی‌ها و اشاراتی در دوره‌ی زعامتشان هستیم که در دوره‌های بعد عینا محقق می‌گردد که بیان آنها فرصت دیگری می‌خواهد اما این سؤال همواره در گوشه ذهنم بود که چگونه کسانی چون حضرت امام و یا آیت‌الله بروجردی در اتفاقات مختلف دوران خود این اطلاعات را بدست می‌آوردند؟
در روایات اشاره شده است که آنگاه که حیثیت ولایت اجتماعی یک مردم را خداوند به کسی داد آنچه از علم در امور ولایت خود نیاز دارد را نیز به او می‌رساند. به طور مثال در روایتی امام باقر(علیه السلام) نسبت به آنها که در اطاعت از ایشان خرده‌گیری می‌کنند، می‌فرمایند:
👈 آیا گمان می‌کنید که خداوند تبارک و تعالی اطاعت اولیاء خودش را بر بندگانش واجب می‌گرداند،
«أَ تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى افْتَرَضَ طَاعَةَ أَوْلِیَائِهِ عَلَى عِبَادِهِ»
(سپس که اطاعت اولیائش را واجب گردانده) اخبار آسمان‌ها و زمین را از آنها پنهان می‌دارد؟ و از آنها چشمه‌های علم را نسبت به آنچه برآنها وارد می‌شود و موجب قوام دینشان است قطع می‌نماید؟
«ثُمَّ یُخْفِی عَنْهُمْ أَخْبَارَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ یَقْطَعُ عَنْهُمْ مَوَادَّ الْعِلْمِ فِیمَا یَرِدُ عَلَیْهِمْ مِمَّا فِیهِ قِوَامُ دِینِهِم.»[1]
در روایتی دیگر امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
👈خداوند نسبت به بندگان کریم‌تر و رحیم‌تر و رئوف‌تر از آن است که:
«اللَّهُ أَکْرَمُ وَ أَرْحَمُ وَ أَرْأَفُ بِعِبَادِهِ»
اطاعت بنده‌ای را بر بندگان خودش واجب گرداند و سپس اخبارآسمان را صبح و عصر از او دریغ دارد.
«مِنْ أَنْ یَفْرِضَ طَاعَةَ عَبْدٍ عَلَى الْعِبَادِ ثُمَّ یَحْجُبَ عَنْهُ خَبَرَ السَّمَاءِ صَبَاحاً وَ مَسَاءً.»[2]
📝 شاید برخی مدعی شوند این روایات مربوط به امام معصوم است اما باید گفت مناط(دلیل) ذکر شده در روایت عام است و آبی از تخصیص(قابل تخصیص خوردن نیست) و موید آن این است که در روایات مربوط به علم امام که به حضرات معصومین نیز تصریح شده است حتی علم امام را نیز بر همین مناط بنا می‌کند.
[1] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج1 ؛ ص261
[2] همان. در روایت دیگری با همین مضمون از حضرت ذکر شده است: «إِنَّ اللَّهَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یَحْتَجَّ بِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِهِ ثُمَّ یُخْفِی عَنْهُ شَیْئاً مِنْ أَخْبَارِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ» صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّى الله علیهم، 1جلد، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی - ایران ؛ قم، چاپ: دوم، 1404 ق، ؛ ج1 ؛ ص125.
..........................................................................